Nyhet
Nyhet is het noorse woord voor "nieuws". Dit is onze nieuwspagina.
5 juli 2021
Vandaag is onze 'kleine' Charu jarig. Hij wordt alweer 10! Wie had dat gedacht, na zijn moeilijke start.
we hadden in augustus 2011 van de dierenkliniek in Utrecht te horen gekregen dat we blij mochten zijn als hij een half jaar zou worden. Dus toen dat eerste half jaar voorbij was, was elke dag erna een echt kado'tje. Zeker ook omdat Charu zo'n lieve deugniet is. Maar die dagen werden weken en die weken werden jaren en zo zijn we dus opeens op de datum dat onze grote vriend 10 jaar is. We zijn zo trots met hem. Hij is echt een gezellige spring in het veld, kan heerlijk kletsen* en spelen en uiteraard spinnen.
* ... Alhoewel "kletsen"...? Voor zo'n ECHTE Kater als hij is, piept hij best vaak als een kleine baby ;-)
Bijna iedere dag maakt hij Ronald wakker door hem in zijn teen of knie te bijten. Dus die streek is hij nog steeds niet verleerd. We zijn echt heel trots dat we hem in ons huis mogen hebben wonen en dat hij - ondanks het feit dat hij zich gedraagt als een kleuter - onze stoere Noorman is. Ik zou hem niet willen missen, dus Charu, blijf je nog lekker lang bij ons wonen?
Ons mooie drietal. Charu, zoals altijd 'haantje de voorste', Aimi kijkt weg en Like houdt alles in de gaten, haha
20 juni 2021
Het is al weer een hele tijd geleden dat wij onze website www.werpkistkat.nl zijn gestart. In al die jaren hebben we er nooit zo'n grote verandering op toegepast als nu. We maken nog steeds werpkisten, speciaal op maat gemaakt, voor alle soorten katten. De werpkist is ontworpen om moederpoes erin te laten bevallen. In de eerste weken van het leven van de kittens biedt de werpkist het jonge gezinnetje voldoende privacy, terwijl de poes wel in en uit de kist kan door de mooie kattenkop.
27 juli 2019
Tien jaar geleden alweer beviel onze mooie, lieve Noorse Boskat Like Waneta van Amor's Acker van een prachtig drietal. Aimi is vandaag 10 jaar geworden, net als haar broertjes Aydan Chinook en Alvyn.
Wat is ze een bijzonder mooi, lief en praatzaam poesje geworden. En zo lief aanhankelijk! Ze komt ook nu weer naast me zitten en vraagt dwingend met haar pootje om een knuffel op haar koppie. Als ik dan even stop met haar te aaien, om verder te tikken, krijg ik een tikje tegen mijn arm. Waarom ik niet even doorga... En hoe kan ik dat weerstaan? Dus tik ik verder maar met een hand... :-)
Het is dus groot feest vandaag in huize Likeboe. Met veel liefde kijken we terug op de afgelopen 10 jaar cattery. Alhoewel, cattery? We hebben geen open poezen meer, dus van een nestje is bij ons geen sprake meer. We zijn blij met het feit dat we drie heel mooie nestjes hebben mogen meemaken in ons huis, maar we zijn ook weer blij dat het nu rustig is bij ons. Het gaat goed tussen de drie Noren. Charu wil nog wel eens te hardhandig stoeien met zijn oma en dan vliegen de plukken haar in het rond, maar over het algemeen kunnen onze katten het goed vinden met elkaar. Het is al zo lang geleden dat ik deze pagina heb bijgewerkt, maar we zijn slechts meer van drie katten de dienaar. Sami is ruim vier jaar geleden helaas in moeten slapen, omdat ze een behoorlijke tumor bleek te hebben op haar huid. Zo zielig!
De afgelopen dagen is het bloedheet in Nederland en het is te merken dat onze katten gewend zijn aan de koele dagen van Noorwegen (nooit daar een poot gezet...) Ze zijn behoorlijk uit het lood geslagen en eten weinig en zijn erg veel moe. Charu had er het meest last van, leek het. Hij lag als een zielig vogeltje op de bank en er zat weinig leven in de doorgaans zeer speelse kater. We hebben een theekdoek nat gemaakt en die op zijn rug gelegd en je zag hem opknappen. Hij bleef heel rustig liggen, maar je zag zijn ogen weer opleven. Zo'n leuk gezicht! Als we op bed wel eens 'Casper' met hem spelen, met een 'T-shirt over zijn lijf en koppie, schudt hij dat altijd snel van zich af, om lekker speels mee te doen, maar dit keer bleef hij kalm liggen en hij knapte gelukkig weer op. Ook Like vond het even prettig, maar zij was het na een minuut of tien al wel weer zat. Aimi vindt het maar niets. Aan haar lijf geen poespas.
5 juli 2013
Vandaag is onze Charu jarig, samen met zijn broertjes Chico, Ceiro-Chilly en Charley. Wat zijn we toch blij met die kleine rakker. Het is een echte deugniet, maar dat heb ik al vaker verteld. Hij kan ook een beetje kletsen, niet zo veel als zijn mama, maar toch behoorlijk. Hij heeft een heel hoog stemmetje, niet echt wat je zou verwachten bij een stoere kater.
We hebben besloten dat we zijn naam gaan laten veranderen... Al onze katten hebben (en hadden) een naam met 4 karakters en met een "i" in de naam. Charu had eigenlijk niet bij ons zullen blijven, toen we zijn naam bedachten, maar omdat hij zo'n slechte start had, hebben we hem met liefde opgenomen in ons kattengezin. Maar nu hebben we dé naam voor hem verzonnen! We hebben een grote rode boodschappentas met de naam Dirk erop en die kleine rakker van ons gaat daar graag in zitten als we nog bezig zijn met het uitruimen ervan. Ook gaat hij regelmatig op de tas liggen of er steekt enkel zijn staart uit. Voor de grap zeiden we tegen elkaar: "wat is het toch een kleine Dirk..." En dat klonk wel stoer. Natuurlijk is dit maar een grapje en houden we de naam Charu aan. Hij luistert ook (af en toe!!!) naar zijn naam, maar soms zeggen we tegen elkaar, "waar is die Dirk" en dat is wel erg grappig.
14 mei 2013
Het gaat heel goed met onze katten. Sami doet het uitstekend met haar ene teentje minder. We zijn blij dat ze zo goed is opgeknapt. Ze rent af en toe nog als een jonge kat door het huis, terwijl ze van de zomer toch al 14 wordt! Het is een lieverdje. De laatste tijd komt ze tegen ons aan hangen en laat dan haar koppie vallen in onze hand. "Aai me maar...", lijkt ze te willen zeggen. Ze is niet van schoot weg te slaan, lijkt wel. Ze is een echte schat en kan zo ontzettend genieten van het zonnetje, als dat binnen schijnt. Dan rekt ze zich helemaal uit en laat elk stukje huid meegenieten van de warmte.
Like is een mooie statige poes. Ze ligt veel op de bank, op haar rug met haar pootjes helemaal wijd. Als we haar dan kriebelen op haar buik, gaat ze melken met haar pootjes in de lucht. Ze heeft de laatste maanden meer last van klitten. Dat is best zielig en daardoor ziet ze er minder mooi uit dan voorheen. Ze is ook echt te dik. Het is een koddig gezicht als we haar haarzelf zien wassen. Ze kan echt niet meer overal bij. Mal beest. Maar ja, het eten wat geserveerd wordt, moet meteen opgegeten worden. Ze is helemaal veranderd het afgelopen jaar. Voorheen wilde ze alleen maar knuffelen als we boven achter de computer zaten en dan ook nog maar alleen als ze de enige was die boven was. Stel je voor... dat de anderen zien dat ze kan genieten van geaaid worden! Maar sinds ze gesteriliseerd is, komt ze 's avonds wel eens bij ons liggen op de bank. Soms op schoot, maar regelmatiger naast ons, bijna tegen ons aan. En dan mogen we haar lekker knuffelen. wat een genot!
Aimi is het meest veranderd van de katten. Ook zij is naar haar sterilisatie aanhankelijker geworden. Niet meteen van de één op de andere dag, maar zo langzaam is het erin geslopen. Aimi vindt het heerlijk om bij me op schoot te komen. Als ik haar dan lok, komt ze meestal meteen en dan mag ik haar heerlijk aaien. Het is zo'n lief poesje! Echt een mooie, aanhankelijke kat is ze geworden. Het zwart in haar vacht wordt steeds donkerder, lijkt het wel en dan die ogen! Echt een pracht beest! Ze blijft ook gek op groenten. Niet te geloven. Waar Sami aangehold komt als we kip eten, wordt Aimi helemaal gek als ik een komkommer uit de koelkast haal... Of als ik zeg: Aimi wil je komkommer? Zo mooi gezicht! Gisteren aten we asperges en ook daar kwam ze meteen op af. Ze slaat het liefst wat groente van ons bord en gaat er mee aan de haal. Een gezonde kat, zullen we maar zeggen... ;-)
Charu is nog steeds een ontzettende boef. Hij klimt graag in onze hoge plantenbak en gaat daar zitten gravan in het zand. Als hij merkt dat ik het zie, kijkt hij me uitdagend aan, lijkt het wel. Wat een monster is hij! Hij staat hoog op zijn poten en heeft de imposante staart van zijn moeder meegekregen, lijkt het. Wat een mooie kater is hij! Die gele ogen bij die rode vacht, heel bijzonder! Zijn vacht is deze winter ook meer gaan klitten dan vorig jaar, heel vervelend. Maar hij vindt het gelukkig heerlijk om gekamd te worden, dus de meeste klitten hebben we er goed uit gekregen. Hij vindt het bijzonder leuk om de poezen in ons huis te plagen. Alle drie ontkomen ze er niet aan dat hij achter ze aan rent. Het meeste plezier haalt hij eruit om zijn moeder te pesten. Hij rent haar achterna door het hele huis en soms springt hij vanaf de bank boven op haar. Aimi kan dit meestal niet zo waarderen.
23 december 2012
We willen jullie goede kerstdagen toewensen en een mooi uiteinde van 2012. Dat 2013 maar vol met (katten)knuffels mag zijn en natuurlijk een purrrrrfect jaar mag worden!
Ook dit jaar hebben we maar geen boom geplaatst. Misschien maar goed ook. Die kleine Charu (zo klein is hij niet meer qua formaat, maar wel in zijn kwajongensstreken...) is en blijft een deugniet. We hadden de dozen naar beneden gehaald met de kerstspullen en meneer dook meteen in de doos! We hebben de boef op de foto gezet als bewijs... Als we een boom hadden neergezet, was hij waarschijnlijk meteen de piek eruit gaan halen... Boefje. We wilden natuurlijk wel wat leuke foto's maken met kerstsfeer en hebben de katten zover gekregen even te poseren met de ballen en lampjes. Aimi en Charu gingen meteen spelen met de ballen. Sami en Like bleven even rustig liggen. Je merkt duidelijk verschil in "generatie", met die vier katten van ons! Want ook al is Aimi twee jaar ouder dan zoonlief, zij houdt ook best van wat kattenkwaad op zijn tijd!
3 december 2012
We hebben wat vervelende weken achter de rug. Onze Sami had wat moeite om lang op haar rechter voorpootje te blijven staan. We keken naar haar pootje en het leek wel of er een stuk kussentje miste. Op 8 november werd bij de dierenarts een stukje weefsel weggenomen om te onderzoeken wat het zou kunnen zijn. Ruim een week later zaten Sami en ik bij de dierenkliniek in Amsterdam, bij de chirurg om te bespreken hoe we hiermee om moesten gaan. De kans was erg groot dat het kanker zou zijn en anders kon het ook een ontsteking zijn, die moeilijk weg wilde. Op advies van de chirurg besloot ik dat we haar teentje af zouden laten zetten in de hoop dat daarmee alle (verdere) ellende voorkomen kon worden. Eind van die dag konden we Sami weer ophalen en moest ze om leren gaan met een kap om haar koppie. Heel zielig. Het eerste weekend liep ze overal tegen aan en ze had het er erg moeilijk mee. De andere katten waren zowaar erg behoedzaam. Ze plaagden haar niet en lieten haar mooi met rust. Anderhalve week later kregen we de uitslag van haar teentje. Het is moeilijk te bepalen of het kanker of een ontsteking was, omdat er zowel verkeerde cellen waren als ontstekingscellen. We moeten er nu vanuit gaan dat het goed gaat met haar. Ze loopt weer normaal, gelukkig. Je ziet niet aan haar dat ze pijn heeft met lopen. Het pootje ziet er nog wel raar uit, maar dat komt ook omdat haar haartjes pas langzaam terugkomen; dus je mist haar teentje, maar het is ook een kaal pootje.
We hopen maar dat ze nog heel lang bij ons mag blijven en dat deze ingreep haar veel ellende heeft bespaard.
4 oktober 2012
Onze Charu is alweer voor de derde keer geënt in zijn leven. Vorige week dinsdag ben ik met hem naar de dierenarts geweest voor zijn prikje en jaarlijkse check-up. Natuurlijk werd hij bewonderd door de dierenarts en de twee assistentes en hij stond daar op die tafel ook wel heel prachtig te wezen hoor! Hij is gezond bevonden en zowel de dierenarts als ik waren zeer verbaasd dat dit kleine mannetje al 4,8 kilo weegt. Als je hem zo ziet, zou je dat niet zeggen. Hij oogt nog zo klein.
Vandaag is het dierendag. Bij ons is het eigenlijk altijd dierendag. Onze katten komen niets te kort en we verwennen ze lekker, vooral natuurlijk met aandacht, maar ook met knuffels en lekker eten. Vandaag verwennen we ze even extra. Gewoon, omdat we blij zijn dat deze vier mooie beesten ons huis opvrolijken.
31 augustus 2012
Het is weer een tijd geleden dat ik de site heb bijgewerkt. Ik ga hier snel mee verder. Er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Allereerst is onze Like op 17 juli wederom oma geworden! Die knappe, mooie Bita heeft het leven geschonken aan twee mooie mannetjes en twee lieve vrouwtjes. Oh, wat jammer dat we op dit moment hebben besloten om voorlopig geen katten meer erbij te nemen, want waren we verliefd. Vooral King Fergus pakte mij in, met zijn ondeugende oogjes en grappige momenten met mijn sandalen. Maar Prinses Merida heeft het nog beter aangepakt, die is op de bank bij Ronald gaan zitten en daar lekker naast hem in slaap gevallen. Ze liet zich lekker aaien door hem. Gelukkig voor ons (?!) waren alle kittens al besproken, dus we hoefden niet over die moeilijke keuze na te denken... Maar wat een prachtbeestjes! En wat is Bita een lieve mama voor haar kleintjes. Leuk om haar zo te zien.
Ja, ik schreef het net al, we hebben voorlopig besloten dat onze "cattery" vol genoeg is. We hebben op deze manier aandacht voor alle vier onze katten en de sfeer onderling is ook heel goed. (behalve Sami, maar die kan het gewoon met niemand vinden, behalve met ons) Het zou jammer zijn als we een kleintje binnenhalen en dan de gezelligheid zouden ondermijnen. De drie Noren zijn zo heerlijk klef met elkaar! Vaak liggen ze bij elkaar te slapen of elkaar te wassen. Charu vindt het heerlijk om zijn mama en oma uit te dagen en lekker met ze te stoeien en ze zijn op zijn tijd ook leuk speels. Het is een fijn gezelschap zo bij elkaar.
Een ander besluit was wat ingrijpender en is niet meer terug te draaien. Onze Like en Aimi zijn de afgelopen maanden gecastreerd. Eerst Aimi. En wat knapte ze ervan op! Ze werd nòg mooier en veel aanhankelijker. Ze is zo'n bijzonder poesje! De keuze voor haar castratie was moeilijk, maar wel een goede stap. We vonden haar een minder goed moedertje, veel onrustiger dan Like en we wilden haar niet nogmaals een nestje laten hebben. Vandaar dat we ervoor kozen om haar dan zo snel mogelijk maar te laten helpen. Te vaak krols of te lang aan de pil is ook niet alles!
En twee maanden later was Like aan de beurt. Dit was een heel moeilijke beslissing. Ze is zo'n mooie, lieve poes en geeft zulke mooie kittens. Daarbij is ze een schattige moeder en dat is ook bijzonder. Maar onze Like wordt in november al 6 en dit jaar zou een nestje er niet in zitten, omdat dat hier niet uitkomt. En om haar nu weer een tijd aan de pil te zetten met misschien de kans dat het volgend jaar al moeilijker gaat om zwanger te worden of goed te moederen. Dat was een lastige keuze. Maar omdat we ook zagen hoe goed Aimi het doet nu ze geen last van haar hormonen meer heeft èn omdat we toch geen kitten zouden houden (en neem dan maar eens afscheid van allemaal...) hebben we ook Like dus laten "helpen". Voorlopig krijgen we in onze cattery dus geen kittens meer. Heel jammer, want het was een leuke tijd, maar het gaf ook stress en dat is een opluchting.
27 april 2012
Vandaag mochten we mail krijgen van José met nieuwe foto's van Belle en Ceiro -Chilly. Nog weer meer wauw. Ceiro-Chilly heeft zijn winterjas nog flink aan, zoals te zien is op de foto's. Jee, nou onze Charu is al weken flink aan het haren; die heeft een echte jas uitgedaan en ziet er nu stukken minder imposant uit dan zijn jongere broertje.
Wat een prachtkatten zijn ze al geworden. Die Belle, met haar mooie tekening en Ceiro-Chilly ziet er zo lekker stoer uit. Het gaat ook goed met ze, José schrijft dat "Belle en Chilly het heerlijk vinden, buiten en dat ze het nog steeds goed naar hun zin hebben. José en haar familie genieten van hun knuffels en zoektochten naar sokken (toch familie van Like :-) ) door het hele huis ;-).
Belle is onlangs voor het eerst krols geweest, ze wist niet wat ze er mee aan moest en Chilly lijkt nog steeds te groeien :D"
Dank je voor de leuke foto's en de update van onze "kittens", José.
25 april 2012
Gisteren hebben we weer een nieuwe foto gekregen van Alvyn! Wat is hij mooi geworden! En wat komt hij groot over op deze foto. Dank je wel voor de leuke foto, Inge. we hopen dat jullie nog lang mogen genieten van deze stoere man!
23 april 2012:
Ons medeleven gaat uit naar Diny en Johan van cattery Amor's Acker, waar onze mooie Like vandaan komt. We hoorden dat de naamgever van hun cattery, Amor is overleden. We wensen ze veel sterkte met dit gemis. Wat een mooie, lieve en bijzondere kater was dat. De keren dat we op bezoek waren bij Diny en Johan kwam hij altijd even op onze schoot liggen.
Bij ons gaat het goed. De laatste tijd is het wat rustig geweest rondom onze katten. Dat betekent trouwens NIET dat de katten zelf rustig waren! Onze kleine Charu weet de boel flink op stelten te zetten. Hij speelt graag en laat dat de andere katten ook graag weten. Die willen dan weer niet per sé mee spelen en dat geeft soms wat stoeipartijtjes of geblaas. Hij vindt het ook erg leuk om onze planten van erg dichtbij te onderzoeken. Of bloemetjes uit een boeket door de kamer te slepen. Het lukt ons niet om lang boos te blijven op hem, maar het is echt een boefje. Hij heeft ook ontdekt dat het lekker is om weer te gaan liggen sabbelen bij mama of oma. Wij worden daar midden in de nacht wakker van, dus wij zijn er minder blij mee. Maar als hij even wegloopt, hoor je Aimi of Like gewoon roepen, net zoals toen ze nog echt aan het zogen waren. Het lijkt dus dat zij er wel van genieten; Rare beesten!
Alle vier onze katten maken het goed, gelukkig. Ze genieten van de aandacht die we ze geven en af en toe van het zonnetje. Er valt de laatste tijd niet zo veel te melden en dat is een goed teken, natuurlijk!
22 februari 2012:
Charu is zo'n gezellig beest. Hij leert steeds beter apporteren. Als wij 's avonds op bed liggen, maakt hij er een spelletje van om het propje papier (of balletje) op het bed terug te brengen, maar dan het liefst helemaal bij onze voeten. (zo van: "hallo, jullie mogen ook wel een beetje lichaamsbeweging...") Het lukt ons sinds kort om hem dan over te halen het "speeltje" toch iets verder te komen brengen. Maar elke keer opnieuw begint hij op het voeteneind. Na wat lief praten, geeft hij het propje een zetje met zijn poot, zodat het alsnog bij ons komt te liggen of hij brengt het hoogstpersoonlijk zelf! Het is zo'n lollig mannetje!
6 februari 2012:
Aimi en Charu lijken niet echt op elkaar, zeker niet qua kleur vacht of dikte vacht. Maar het zijn wel degelijk moeder en zoon en ze hebben samen wel zo hun eigen grappigheden. Zo drinken ze allebei op de zelfde manier hun water... (zie voor hun eigen video pagina's om de gelijkenis te zien!) Aimi en Charu
3 februari 2012:
Wat een sneeuw...! Onze katten zitten veel voor het raam om te kijken wat daar toch allemaal gebeurt in onze tuin. Al dat grappige dwarrelende witte spul moet toch wel bekeken worden. Maar vooral de vogels die in onze tuin komen voor wat water en eten zijn erg interessant! Wat zullen ze balen dat ze niet buiten komen.
Vooral als ze de foto's zouden kunnen zien van Belle en Ceiro-Chilly... Wauw, wat zien die er prachtig uit in deze vers gevallen sneeuw! José schrijft dat ze erg graag en vaak buiten zijn, ook nu met de sneeuw. "Chilly is echt een rode rakker, druk en ondeugend en Belle is een lieve dame. Als ze aandacht wil dwingt ze het gewoon af. Chilly loopt met sokken te sjouwen, van wie zou hij dat nou toch hebben. Chilly is echt een grote slag groter dan Belle, maar dat mag de pret niet drukken het zijn een schoonheden!"
Ook van Saskia en Ad hebben we weer nieuws gehoord over Chico. Het gaat heel goed met hem. "Hij logeert in een pension en is daar een allemans vriend, zowel naar de andere katten als naar het personeel. Ze willen hem daar wel houden, maar dat zit er natuurlijk niet in!" Wat fijn om te horen dat ook hij het goed maakt!
Over Bita schreef Aaf vorige week het volgende: "Bita is prachtig en iedereen roept als je daar kittens van krijgt!!!!!!!!!! Ze heeft een geweldig mooie vacht." Tja, dat vonden/vinden wij ook van haar. We vinden haar nog steeds bijzonder! Wat een prachtbeest. Ook wij zijn erg nieuwsgierig naar de kleintjes die zij ooit mag 'werpen'. Het blijft jammer dat ze niet bij ons is gebleven, maar ze heeft het prima naar haar zin bij Aaf en haar poezenvolkje en dat is toch het belangrijkste! Ook jij bedankt voor je update, Aaf. Enne... als je nog mooie foto's hebt van die mooie meid...?
29 januari 2012:
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij Charley. We hebben zijn stamboom afgegeven en hem uitgebreid bewonderd. Hij wordt ook al zo groot! Net als zijn broertje Charu weegt hij nu 3,9 kilo! Het grappige is dat zijn kleine witte puntje aan zijn staart gegroeid is en nu een groter wit puntje is geworden. Het is een mooi mannetje.
Het leek erop dat hij ons herkende. Hij kwam gezellig even bij ons kijken en Ronald kreeg meteen een neusje van hem. Tja, Ronald en Charley waren al vanaf het begin de beste maatjes... Gelukkig liet hij zich even mooi bewonderen en beknuffelen en we zijn blij dat hij zo goed terecht is gekomen. Hij heeft het prima naar zijn zin bij Dineke en Fred en hun beestenboel. Hij vermaakt zich met Rowi, maar ligt lekker te melken bij Simba. Bedankt, Dineke en Fred, dat ons mannetje welkom is bij jullie!
Bij Charley in huis staat ook een terrarium (en ook nog een heel groot aquarium...) en daar zaten Simba en Diesel lekker op, om te kijken. Ik heb er snel een foto van gemaakt, omdat het zo'n leuk gezicht is.
24 januari 2012:
Gisteren moest Charu naar de dierenkliniek in Utrecht om "geholpen" te worden. We moesten er al om 8 uur zijn, dus wij met zijn tweetjes al vroeg in de auto (even over half zeven) om er maar op tijd te zijn. In het begin zat die kleine kater heel hard te spinnen in de auto, maar al snel vond hij het niet zo leuk, ook omdat ik nu meer aandacht voor de weg had dan voor hem. Hij begon dus zielig te jammeren.
Eenmaal in Utrecht liet hij zich lekker bewonderen en genoot hij van alle aandacht. De artsen probeerden zijn hart en longen te beluisteren, maar hij spinde zó hard, dat dat niet mogelijk bleek. Ze hebben hem meteen gewogen en hij blijkt al 3,9 kilo te wegen! Wauw wat een kerel! Maar goed, als je zijn poten zo ziet, zie je ook wel dat hij een heel grote kater moet worden!
Ik moest hem achterlaten en ik gaf hem nog een laatste knuffel en zat de rest van de ochtend en een heel groot deel van de middag zenuwachtig te zijn. Als het maar goed ging met mijn kleine mannetje. Maar gelukkig werd ik tegen drieën gebeld dat alles goed was gegaan en dat Charu al weer lekker wakker was. Ik mocht hem weer ophalen! Nou, wat was het weerzien weer prettig! Hij was dolblij om mij te zien en ik ook om hem te zien. Hij gaf me steeds kopjes en hij leek wel krols! Ook de hele avond hier in huis kreeg alles kopjes van hem. Zou het zo snel werken? Dat hij nog liever wordt door de castratie? Ik ben blij dat ik mijn mannetje weer heelhuids terug heb. Het is zo'n aandoenlijk katertje en hij is zo mooi! Hij hoort hier helemaal thuis.
21 januari 2012:
Gisteren kregen we weer wat foto's van Charley. Hij is lief en ondeugend, schrijft Dineke. Binnenkort kunnen we hem met eigen ogen aanschouwen, want we gaan er komende week heen om zijn stamboom af te geven. Ik ben benieuwd hoe hij is! Maar deze foto belooft al veel goeds!
18 januari 2012:
Charu is voor de duvel niet bang. Hij is lekker speels en rent veel door het hele huis. Als daar dan toevallig een andere kat bij in de weg staat/zit, dan gaat hij meteen gezellig stoeien. De dames vinden dat niet altijd al te leuk en dan wordt er flink wat gebromd. Maar dat vindt Charu alleen maar heel spannend en dan neemt hij vlak er na een snoekduik boven op zo'n poes. Geweldig om te zien... Boefje!
Sterker... Charu is voor de duvel niet bang? Hij is zelf een kleine rode duvel :-)
4 januari 2012:
De beste wensen voor het nieuwe jaar, namens ons en onze poezenbeesten. Dat het maar een purrrrfect jaar mag worden met veel lekkere knuffels en een hoop gezelligheid.
Voor onszelf wensen we dat het een mooi jaar mag worden met veel gezellige avonturen met onze vier lieve katten.
Balder heeft de kerstdagen ook goed doorstaan. Hij heeft er een nieuw vriendje bij, zagen we op de foto die ze ons stuurden voor de kerst. Zijn naam is ook Chico. Bedankt, Bep en Joop, voor de mooie foto van het mooie zwarte mannetje!
De broertjes van Charu zijn nu allemaal onder het mes geweest en zijn kater-af. Voor Charu staat de operatie gepland voor eind januari. We hopen natuurlijk dat alles goed zal gaan. Zijn mama en oma zitten voorlopig voor de zekerheid aan de pil. Ze tonen nog geen interesse voor Charu, op 'die' manier, maar dat willen we hoe dan ook voorkomen!
28 november 2011:
Een vriendin van ons had een leuk idee met een foto van onze kittens van dit jaar. Haar man is een erg goede met beeldbewerken en het resultaat mag er zijn! Oordeel zelf maar...
25 november 2011:
Wat was het wennen voor ons en voor onze katten, om zonder Chico te blijven. Het is even zoeken geweest naar een nieuw evenwicht in de groep. Grappig is dat, dat is het bij elk afscheid van de kittens geweest en als het goed is, hebben we nu het evenwicht gevonden voor een flink aantal jaar. Al vraag ik me dat serieus af, als Charu straks de grootste (en zwaarste) van de katten zal zijn, zal misschien Sami wel plaats voor hem gaan maken. Ja, Sami is nog steeds de gene die het hoogste staat in rang. Ze kan dan ook niet veel hebben van de anderen en vooral van de kleine Charu niet. Ik ben benieuwd hoe dat zal zijn over een aantal maanden. Charu wil juist gezellig spelen met haar, mama en oma. Het maakt hem niet uit; hij wil met iedereen stoeien. Hij is sinds de dinsdag nadag Chico wegging opeens begonnen met apporteren en daar zijn we heel blij mee. Het is zo'n grappig gezicht; dan komt hij aangelopen met zo'n balletje in zijn bekkie en komt doelbewust naar ons toegelopen. Het kost nog wat moeite om het balletje precies in onze hand te laten vallen, maar het is een spelletje wat we graag met hem doen. Ook lummelen doen we met hem en dan komt Aimi gezellig mee doen. Het is zo gezellig! We zijn erg blij met ons overgebleven viertal!
Met de andere kittens gaat het gelukkig ook goed.
Belle en Chilly kunnen het heerlijk met elkaar vinden en met de andere bewoners van hun huis. Volgens José zijn ze lief, ondeugend, prachtig, grappig en knuffelig en beide de 3 kilo al gepasseerd. "Chilly wordt een beer en Belle al een hele dame" schrijft ze. En ook dat Belle al een hele vacht krijgt. Ze zijn stapel op elkaar, op hun en op de hond en de andere katten. Heerlijk om te lezen.
Met Bita gaat het ook erg goed. We zijn een paar weken geleden bij haar wezen kijken en wat is ze prachtig geworden! Ook Aaf geniet van haar. Het is een kleine ondeugd en Aaf schreef laatst over haar: "Bita doet het prima is een gekke lieve poes, die elke dag wel aanwezig is om iets te doen wat niet mag of gewoon zomaar even wat doen. Ze is gek op de kittens daar is ze erg druk en soms te hard mee maar die vinden het verder prima. Jane is toch wel haar echte speelmaatje want die is net zo gek als zij, wel iets voorzichtiger maar verder kun je zien dat ze dezelfde vader hebben hoor." Mooi beest!
Charley woont nog prima naar zijn zin bij Dineke. Hij wordt een prachtkater en dit is wat zij schreef laatst, over hem: "Ccharley is nog steeds een echte bandiet , hij is zo snel je moet uitkijken met de deuren en dat je hem niet op sluit in de slaapkamer. Hij kan heerlijk spelen met rowi en simba die zijn met hun drieen het meeste samen liggen ook vaak tegen elkaar aan te slapen. En ze kunnen ook rennen van boven naar beneden achter elkaar aan. Hij word echt mooi zijn vacht word al langer we genieten echt van hem het een schatje." Dank je wel Dineke, voor weer leuke foto's en deze update over het bijzondere mannetje.
Met Chico gaat het gelukkig ook al heel goed bij zijn nieuwe mensen. Hij is een echte lieverd en dit is wat Ad en Saskia schrijven:"Hier alles heel goed met Chico. Hij doet het heel goed. Heeft natuurlijk zijn ondeugende buien maar ik ben er de hele dag bij dus dat komt wel goed. Hij eet als een grote en is er altijd de eerste bij. En ben maar niet bang dat hij ook maar een kruimeltje van het blikvoer op zijn bordje laat liggen. Hij groeit dan ook als kool en het is maar goed dat we twee bakken hebben want dat is echt wel nodig!!! Met Sammy en Demy kan Chico goed over weg maar ze houden hem wel op een afstandje. Je kunt wel merken dat Chico heel sociaal is. Hij wil altijd in de buurt van een van deze twee liggen. ’s Nachts gaat het heel goed en zijn ze al drie heel rustig. Nu ligt Chico ook weer lekker te slapen op de tafel bij mij. Zal dadelijk wel weer lekker willen ravotten". Bedankt voor deze update! We zijn heel blij dat Chico bij jullie welkom is en dat hij het al zo naar zijn zin heeft.
Van Balder hebben we helaas niets meer mogen vernemen. We hopen dat we snel wel een leuk verhaaltje en mooie foto's van hem krijgen, zodat we dat ook op onze site kunnen plaatsen.
15 november 2011:
Afgelopen zondag werden we gebeld of Chico nog steeds beschikbaar was. We maakten een afspraak voor gisterenmiddag, zodat ze konden komen kijken of het klikte met hem en het klikte zo goed, ze vonden hem zo lief en hem en de rest van zijn familie zo mooi, dat we hem gisterenavond meteen zijn gaan brengen. Hij woont nu bij Saskia en Ad in St. Michielsgestel. Hij heeft daar gezelschap van Demi en Sammy, twee Htk-katten die ook erg mooi zijn. We wensen ze heel veel geluk met die lieve Chico en hopen natuurlijk dat we hier binnenkort nog wat mooie foto's en avonturen van hem kunnen plaatsen.
En dan opeens is het huis wel weer erg leeg. Charu zal er ook flink aan moeten wennen, maar Aimi en Like zullen vast nog wel met hem willen spelen en anders wij wel! Charu was gisterenavond behoorlijk aan het zoeken. Het is ook eigenlijk best gemeen; zomaar zijn kleine maatje verhuisd.
8 november 2011:
Vandaag is onze Like jarig. Ze is alweer 5 jaar geworden en wat zijn we blij en trots dat we haar in ons huis hebben wonen. Wat is ze een geweldige poes, ze is echt prachtig om te zien en ze heeft een heel lief karakter. Ze is lief tegen iedereen in ons huis en ze kan ook lekker speels zijn, wat een mooi gezicht is, omdat haar lange snorharen dan zo mooi naar voren gaan staan! We zijn echt heel blij dat ons oog toen op haar mooie foto is gevallen en dat Diny en Johan het goed vonden dat ze bij ons kwam wonen. En dan zijn we natuurlijk supertrots op haar, dat ze zes prachtige kittens op de wereld heeft gezet en goed mee heeft gezorgd voor haar 4 kleinzonen. Ja, het is echt een dag om te vieren!
3 november 2011:
Wat zijn Chico en Charu toch leuke beestjes. Het is erg gezellig met ze in huis. Ze kunnen heerlijk samen spelen en gekke streken verzinnen. Ook kunnen ze allebei heel hard spinnen. We worden er 's nachts wel eens wakker van ;-)En ze zijn beide zo ontzettend mooi en lief. Toch zoeken we nog steeds een goed thuis voor Chico. Chico is al deze weken gewoon bij ons in huis blijven wonen en hij is natuurlijk van harte welkom, maar we vinden het prettiger om lieve mensen voor hem te vinden. Hij had zullen verhuizen naar mensen, maar dat is op het laatst niet door gegaan. Vandaar dat hij weer beschikbaar is gekomen. Als je interesse hebt, mail ( cattery.likeboe@gmail.com) of bel (06 - 42 82 67 91) ons gerust en kom dit mooie mannetje bewonderen.
Charu heeft vandaag voor het eerst vogeltjes in de tuin gezien. Hij zat te wiebelen met zijn kont op de stoel en begon te mekkeren... Grappig is dat instinct dat ze vertelt dat het een lekker hapje moet zijn. Hij is nog nooit buiten geweest, maar wist meteen hoe hij moest mekkeren. Jammer voor hem, dat er glas tussen zit!
30 oktober 2011:
Met 'onze' Bita gaat het goed. Ze wordt steeds mooier en we gaan binnenkort een kijkje bij haar nemen. Ze oefenen met het op de arm zitten, omdat het de bedoeling is dat ze straks meegaat naar shows, als ze oud genoeg is. Maar dat op die arm zitten vindt ze nog niet zo leuk. Daar... want hier hebben we het wel met haar gedaan (voor de lol) en dat ging toen wel heel leuk en rustig. Dus dat gaat daar vast ook wel lukken.
Aaf mailde me met de vraag of ze echt wel een poes is ;-) Ze lijkt een beetje op haar (half)zus Aimi en op mama Like (zie maar ons nieuwtje - met bijbehorende foto's - van 18 augustus jl...)
23 oktober 2011:
Van de week hebben we weer prachtfoto's mogen ontvangen van Belle, Ceiro - Chilly en Charley. Alle drie vermaken ze zich prima in hun nieuwe huisjes. Alle drie komen ze ook buiten. Dat zal hun vacht straks wel heel goed doen, als de winter eraan begint te komen. Ik ben benieuwd naar hun "ontplofte" kragen en staarten straks. Maar nu zijn ze al prachtig. Bedankt voor de foto's, Dineke en José!
Deze foto is van Charley en zijn mooie vrienden. Wat is hij een pracht kater en wat oogt hij nog klein, tussen deze grote katers...
Ceiro - Chilly ligt net zo brutaal als tante/zus Belle bij Xanadu op het kussen. Gelukkig zijn onze kittens niet bang uitgevallen en vinden ze al hun nieuwe huisgenoten alleen maar interessant! Belle en Ceiro - Chilly groeien allebei uit tot een mooie poes en kater. (moet je die kraag van Belle al zien!) Wauw, wat zijn we trots op ze.
11 oktober 2011:
Gisteren kregen we weer een update van José over onze twee kleintjes die daar nu samen wonen. Ze zetten met zijn tweetjes de boel gezellig op stelten. Belle en Ceiro/Chilly zijn niet bij elkaar weg te slaan. Wat heerlijk om te lezen, want ze zijn toch 4 weken zonder elkaar geweest. Ceiro-Chilly is niet meer onder de indruk van de grote herder, of van de andere katten en iedereen is welkom in zijn grote hart, schrijft José. Ook de kinderen vindt hij fantastisch. Bedankt voor deze update en de leuke foto´s José.
Ook van Charley hebben we weer wat gehoord. Hij blaast niet meer naar de honden en durft er al dicht bij te zijn en ook de katten en hij zijn al aan elkaar gewend. Die kleine donder heeft het ontdekt om bovenop hun grote aquarium te springen. Maar hij komt er zelf ook weer vanaf. Ook is hij erg speels en vindt hij het niet leuk dat hij 's nachts niet in de slaapkamer mag, hij zit dan voor de deur te mauwen. Dineke schrijft dat ze hem een lief kitten vinden en dat hij veel om aandacht komt vragen. Ja... dat klinkt als "onze" Charley! Dank je wel, Dineke, voor deze mail.
9 oktober 2011:
Een beetje een laat nieuwtje en er wachten nog meer nieuwtjes, maar onze laptop is gecrasht geweest, dus ik kon de site niet bijwerken. Dit wordt van de week helemaal goed gemaakt! (is op 10 oktober goed gemaakt; de oudere nieuwtjes van van de week staan hier gewoon weer onder)
Voor nu hebben we een groot nieuwtje! Onze Chico is weer beschikbaar gekomen en voor hem hopen we op korte termijn een goed en liefdevol thuis te vinden. Hij mag in principe meteen verhuizen. Voor meer informatie of om een afspraak te maken om hem live te bewonderen, neem gerust contact met ons op. Cattery.likeboe@gmail.com
8 oktober 2011:
Dineke belde vandaag op om te vertellen dat het goed gaat met Charley. Wat fijn om te horen! Hij vindt de andere katten interessant en is niet heel erg bang voor de honden. Af en toe blaast hij wel even, maar het gaat al behoorlijk goed. Het is natuurlijk ook een erg sociaal beestje, dus we hebben er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt daar.
7 oktober 2011:
Vandaag hebben we afscheid moeten nemen van ons bijzondere mannetje Charley. Al vanaf het moment dat hij een week oud was, had hij een heel speciaal plekje in het hart van Ronald veroverd en ook voor mij was het een speciaal kitten. Het is een mooi ventje, met zijn grappige eyeliner om zijn ogen heen, zijn zachte vacht, zijn -al best - lange haartjes, zijn leuke stemmetje en zijn doldwaze streken. Ja, het zal even een gemis veroorzaken hier in huis. Erg jammer, dat we hem niet kunnen houden, maar eigenlijk voelt dat bij al onze kittens zo. Hij komt goed terecht bij Dineke en Fred, hun dochters en hun katten en honden. En niet te vergeten hun vissen, want ze hebben een heel groot aquarium, dus daar zal hij vaak voor te vinden zijn. De tv bij ons vond hij ook al zo interessant...
Op zijn laatste avond bij ons woog Charley 2127 gram.
5 oktober 2011:
De grote verhuizing is vandaag in gang gezet. Als eerste is Ceiro naar zijn nieuwe huis gegaan. Hij komt te wonen bij onze mooie Belle en haar nieuwe vriendjes; de katten en de grote herder en bij José en Matt en haar kinderen. Vanaf nu heet hij Chilly. Hij moet nog een beetje wennen, want zoveel grote katten en zo'n grote hond is hij niet gewend. Daarbij was hij hier de grootste (van de kittens dan) en nu is hij opeens de kleinste, alhoewel hij gisteren officieel Belle heeft ingehaald qua gewicht! 
Hij woog 2095 gram op dierendag en Belle woog 2056 gram. En dat met een leeftijdsverschil van 4 weken... Maar ja, hij is ook een kater.
In de auto was hij ontzettend aanhankelijk (zo ken ik hem niet) en liet zich lekker knuffelen en op zijn gemak stellen door me. Eenmaal bij José, liet hij zich gewillig oppakken door Emma (dochter van José) en we hebben zelfs al foto's gekregen van hem op schoot bij haar. Tja, hier had hij daar geen tijd voor natuurlijk; hier moest hij de stoere bink uithangen of zo. ;-)
4 oktober 2011:
Op dierendag zijn onze kittens van Aimi 13 weken oud. Ze doen het zo goed, we zijn zo trots met onze vier mannetjes. Het is jammer dat morgen de eerste al gaat verhuizen, maar het is ook wel weer prettig, want het zal vast wat rust geven in huis, voor ons allemaal. Alle kittens hebben een mooi gewicht gehaald. Officieel mogen kittens van de rasvereniging pas verhuizen als ze 13 weken oud zijn en minimaal 1 kilo wegen... Onze "kleintjes" wegen - op Charu na - over de twéé kilo! En Charu weegt 1942 gram. Dus we zijn supertrots op mama Aimi en oma Like voor het verzorgen van zulke goede, gezonde en grote kittens. Met een gerust hart mogen ze verhuizen.
1 oktober 2011:
Vanavond kwamen we thuis en vonden onze keukenrol verspreid door de kamer liggen, in stukken gereten. De drie boefjes verantwoordelijk voor deze "puinhoop" betrapten we op heterdaad. Natuurlijk hebben we er maar meteen een foto van gemaakt, want het is ontzettend grappig om te zien!
30 september 2011:
Ons viertal doet het goed. Ze genieten van hun laatste dagen als vierling bij elkaar, lekker samen knuffelen, samen stoeien, samen streken uit halen en samen heerlijk liggen in het zonnetje. Wat een levensgenieters. Wat zullen we ze missen als ze straks uitvliegen. Gelukkig blijft onze mooie Charu bij ons wonen en hebben we nog bergen herinneringen en foto's van dit viertal en de drie van Like. En gelukkig worden we af en toe op de hoogte gehouden van het wel en wee van onze kleintjes. We hopen natuurlijk dat ook de nieuwe baasjes van Chico, Ceiro (Chilly gaat hij heten) en Charley ons af en toe een mail willen sturen met heerlijke anekdotes en mooie foto's. Zodat ze nog een beetje 'bij' ons blijven.
Net als de kleintjes van Like.
We hebben weer een pracht foto gekregen van die super mooie Bita. Wat zijn we blij dat ze het nu zo naar haar zin heeft gekregen. Het heeft even geduurd, maar nu is ze heerlijk aan het spelen met de andere katten van Aaf en Frans en ze schuift af en toe aan bij Luna, die 5 weken oude kittens heeft en dus genoeg melk, ook voor de 'kleine' Bita van 16,5 week. Dat klinkt echt als "onze" Bita. Mooi beest!
Belle vermaakt zich ook prima. Die heeft vriendjes gemaakt met de katten daar, en vooral met Zuko speelt ze zowel in de ren als in de woonkamer. Dat is mooi, want juist voor Zuko hebben José en Matt gekozen voor een extra (en straks nog een extra...) kitten. Belle kan er ook heerlijk van genieten om buiten in het zonnetje te liggen. Ja, dat is wel een heel grote luxe! Dat is ze hier helaas niet gewend.
Balder heeft zijn tweede grote reis al achter de rug. De mensen waar hij woont, hebben een tweede huisje in Limburg en daar is hij van het weekend mee naartoe gereisd. Hij heeft een grote vriend gevonden in hun labrador, waar hij gezellig mee drinkt van het water, maar het grappigste is dat hij de pensstokjes uit diens bek eet. Zoals ik al eerder meldde... Balder is een boefje. En voor de duvel niet bang.
21 september 2011:
We hebben weer nieuws gekregen over de twee poesjes die ons huis hebben verlaten. Belle is vriendjes geworden met iedereen in huis en ze is een heerlijke knuffel. Ze is zelfs bevriend geraakt met de grote Xanadu... En dat terwijl ze in eerste instantie dapper naar hem aan het blazen was, toen we haar brachten. We zijn blij dat ze het zo naar haar zin heeft en dat we op de hoogte worden gehouden van haar belevenissen.
Bita is al wat meer gewend in haar huis. Ze zit gelukkig niet meer op het aanrecht verstopt, maar komt lekker door de hele woonkamer en Aaf schrijft dat ze haar zo gek als een deur vinden... Ze speelt nu lekker met de kittens die ze daar hebben rondlopen en ze vindt het heerlijk om voor de tv te kijken. Echt fijn om te horen, dat ook Bita haar draai heeft gevonden. Dat maakt ons gemis een beetje draaglijker.
17 september 2011:
Wat is het veranderd in huis! Allereerst missen we de drieling van Like enorm. Het was zo gezellig met hun erbij en wat was het lekker om ze af en toe te knuffelen. Of gewoon om te kijken naar hun streken.
Maar dat is niet het enige, Like en Aimi en de kleintjes van Aimi missen ze duidelijk ook. De kittens hebben een andere rangorde gevonden, lijkt het. Chico komt wat los; is wat ondeugender aan het worden, wat wel grappig is om te merken. Maar aan alles merken we dat Ceiro nu de grote voorloper is. Hij doet een wedstrijdje wie het ondeugendst kan zijn en wint het glansrijk. Met als een heel goede tweede Charley. Ze zijn gezellig met elkaar aan het stoeien en verzinnen kattenkwaad. De kittens hebben vandaag voor het eerst de trap weer ontdekt. Ceiro heeft verzonnen dat hij zich zelf wel kan optrekken vanaf de werpkist de trap op; dus het gaat niet lang meer duren voor hij de weg naar boven heeft gevonden. Verder spelen ze lekker onder het karton wat over de treden ligt of ze klauteren een stukje over het karton om meteen weer naar beneden te glijden. Ja, het blijft erg genieten om naar ze te kijken.
Like en Aimi zijn erg lief voor de kleintjes. Ze mogen alle vier bij zowel mama als oma drinken en ze worden ook nog lekker gewassen door de dames.
14 september 2011:
Zo snel kan het gaan. Ging het met Bita al behoorlijk snel, met Balder ging het nog een tandje sneller... Zondag werden we gebeld met de vraag of die mooie zwarte kater Balder nog beschikbaar was. Ja, was ons antwoord. Ze was zich aan het oriënteren over Noorse Boskatten, omdat ze graag een grote kater in huis zouden willen. Ze vroeg of we hem wilden reserveren en dat ze voor woensdag nog terug zou bellen. Gisterenmiddag belde ze terug met de vraag of ze 's avonds mochten komen kijken naar hem. Om 8 uur waren ze hier en in eerste instantie viel hij hun tegen. Niet de mooie zwarte kleur of zijn lange haartjes, nee... zijn postuur. Tja, was ons antwoord, hij is nog wel een kitten en hij moet nog verder groeien. Ze hadden op een show een Noorse Boskat gezien die erg groot was en die grootte hadden ze voor ogen gehad. Maar Balder woog gisteren al 2204 gram en dat is voor een kitten toch behoorlijk! Ze waren al heel snel overstag en besloten dat hij in hun huis mag komen wonen. En omdat hij al 14 weken is, hoefden ze niet meer te wachten, dus de afspraak was snel gemaakt. We zijn hem vandaag gaan brengen naar Landsmeer. Maar het leukste nieuws volgt nog... Hij moet nog even wachten, maar dan krijgt hij gezelschap van zijn vriendje (broertje, neefje) Chico. Jawel, als Chico oud genoeg is, mag hij ook bij deze aardige mensen gaan wonen. Zo zijn ze allebei niet alleen!
11 september 2011:
Bita is vanochtend bij haar nieuwe huis in Maarsenbroek afgezet door ons. Het was een moeilijke, lange autorit, ook al was het nog geen drie kwartier rijden. Bita had het zwaar en was erg zielig aan het janken en aan het hijgen. Het duurde ook even eer ik haar op haar gemak kon stellen, maar op een gegeven moment kwam ze heerlijk tegen me aan liggen en heb ik haar lekker kunnen aaien. Eenmaal bij Aaf en Frans liet ze goed van zich horen. Ze vond het niet erg leuk dat hun katten interesse toonden voor haar en ze bromde zoals ik haar nog nooit heb gehoord. Hier liet ze heel af en toe een miauwtje horen, vooral als er weer eens iets niet lukte zoals zij het wilde, maar nu bromde ze als een volwassen kater. Op de laatste ochtend hier in huis is het haar alsnog gelukt om weer boven te komen! Die poes is niet alleen mooi, bijzonder en lief, ze is ook nog vindingrijk en superslim! Ze zet haar zinnen op iets en vindt haar weg daarin. Geweldig beest! Ik zal haar ontzettend missen...
Belle vermaakt zich al prima in Veenendaal. Ze heeft vanochtend al vroeg van zich laten horen, ze verveelde zich ;-) Ze ligt al lekker op schoot en laat zich vertroetelen. Fijn om te horen dat het zo goed gaat!
10 september 2011:
Vandaag hebben we Belle gebracht naar haar nieuwe huis. In de auto heeft ze lekker tegen me aan gelegen. Het was wel wennen voor haar, de eerste keer in de auto, maar op het laatst voelde ze zich wat meer op haar gemak en doezelde wat in mijn armen. (de eerste foto's zijn gemaakt in de auto) Ze woont vanaf nu bij José en Matt, met haar kinderen Bart en Emma en met hun mooie, indrukwekkende Noren en een herdershond. Het was wel even slikken voor haar. Want zo'n indrukwekkende grote hond heeft ze nog niet eerder gezien en ook haar "oude" huisgenoten zijn een stuk minder imposant dan de Noren daar. Belle begon zelf met blazen, maar er werd ook naar haar geblazen. Tja, het is even wennen natuurlijk, voor allemaal. Ook voor ons, toen we thuiskwamen in een huis met één kat minder. Toch is het hier gewoon weer een drukte van belang. De kittens rennen door de kamer, stoeien met elkaar en halen nieuw kattenkwaad uit.
8 september 2011:
Aankomende zondag gaan we afscheid nemen van Bita. We hebben hier goed over nagedacht en met heel veel pijn in ons hart hebben we deze beslissing moeten nemen en hebben we - gelukkig - een heel goed thuis voor haar gevonden. Zondag gaan we Bita brengen bij Aaf en Frans. Als alles goed gaat, wordt ze daar een fantastisch mooie poes (jawel, nòg mooier dan ze nu al is!) en mag ze mooie kittens krijgen als ze oud genoeg is. Als het hier dan beter gaat en het uitkomt, mogen we een kitten van onze eigen Bita in ons huis terug verwachten, maar dat duurt natuurlijk nog een hele tijd. We zullen haar bijzonder missen, vooral ook omdat ze al vanaf week 2 "van ons" was, maar we hopen dat we haar regelmatig mogen opzoeken en dat we op de hoogte worden gehouden van haar wel en wee, net als van onze andere kittens trouwens, die we ook zullen gaan missen. Wat komt het nu opeens dichtbij! Zaterdag gaan we Belle wegbrengen en nu Bita al zondag. Balder blijft nog even bij ons, tot we heel lieve mensen hebben gevonden die hem graag bij zich zullen hebben. Het is een schat van een beest!
5 september 2011:
Alle zeven kittens zijn weer geënt. Dat was even een hele klus voor de dierenarts! Ze begon met de kleintjes van Aimi en alleen Ceiro liet zich horen bij de prik. Hij piepte even! Hij vond het hoe dan ook helemaal niet leuk om zo nagekeken te worden. "wat moet jij in mijn bek?" Zoiets zagen we hem gewoon denken. Het is een vurig mannetje! De toekomstige naam Chilly (verzonnen door zijn nieuwe huisgenootjes) zal vast en zeker bij hem gaan passen!
De drieling van Like was daarna aan de beurt, omdat zij ook meteen een chip moesten en we de C'tjes niet af wilden schrikken met het eventuele gemopper om die dikke naald. We hadden de reactie van Alvyn van twee jaar geleden nog in ons geheugen geprent staan, vandaar. Om die reden bewaarden we Balder voor het laatst, ook een zwart-witte kater... ;-) Belle en Bita keken zelfs niet op of om, noch bij de enting, noch bij de chip. Ze gaven geen kik en lieten het gewoon over zich heen komen. Stoere meiden! En inderdaad, Balder kon die dikke naald voor zijn chip niet waarderen. Maar ja, nu is hij, net als zijn zusjes, wel eventueel vindbaar, mocht hij ooit kwijt raken. Iets wat we natuurlijk niet verwachten. Gelukkig waren alle zeven kittens al snel weer het bezoek vergeten, toen er een lekker hapje op ze stond te wachten.
3 september 2011:
We zijn er vanochtend helaas achter gekomen dat ons formulier het opeens niet meer doet. Hierdoor weten we niet of we mailtjes zijn misgelopen over onze kleintjes. Onze excuses als we niet hebben gereageerd op mailtjes. We hebben vanaf nu een extra nieuw e-mailadres gemaakt voor onze cattery. Voor meer informatie over onze mooie katten of onze bijzondere kittens; neem gerust contact op met cattery.likeboe@gmail.com of bel ons op 06-42826761
28 augustus 2011:
Gisteren kwam er visite kijken naar Chico of Charley. In eerste instantie hadden ze gemaild voor Charley, maar ze vroegen of Chico ook nog beschikbaar was. Charley zette bijna meteen een charme offensief in en zat gewoon te flirten met Dineke. Hier was ze niet tegen bestand en al snel werd bepaald dat hij bij ze mag komen wonen, als hij oud genoeg is. Dat duurt nog even, maar ze komen gewoon gezellig nog een keer kijken en knuffelen voor het zover is.
Als hij oud genoeg is om te verhuizen, gaat Charley wonen bij Dineke en Fred in Kampen.
26 augustus 2011:
Leuk nieuws! Onze Belle en Ceiro gaan samenwonen, als ze oud genoeg zijn. Afgelopen woensdag kwamen er mensen kijken; voor Belle of Ceiro, had ze van te voren gezegd. Maar in de auto hiernaartoe had hij tegen haar gezegd dat het misschien ook wel leuk zou zijn als ze allebei bij hun zouden komen wonen en dat vond zij natuurlijk ook een leuk plan! Wat ontzettend leuk, dan hoeven ze geen afscheid van elkaar te nemen. Alhoewel, wel eventjes, want Belle mag eerder verhuizen dan Ceiro, maar ze zullen elkaar vast wel herkennen als ze weer samen zijn. Ze komen bij 7 andere Noren te wonen en het is de bedoeling dat ze daar wat extra leven in de brouwerij gaan brengen. Nou, dat zal wel lukken, want Belle kan lekker kattenkwaad verzinnen en ook Ceiro is een voorloper in zijn nest. Hij heeft ook al wat streken verzonnen. Belle mag Belle blijven heten, maar Ceiro gaat vanaf nu door het leven als Chilly. Klinkt wel erg leuk en daarbij past het wel, het is een pittig (rood) katertje.
Als ze oud genoeg zijn om te verhuizen, gaan ze wonen bij José en Matt van cattery Godarta in Veenendaal.
23 augustus 2011:
De kleine katers Charu en Ceiro zijn toch gewoon red tabby katertjes. Wel heel mooi, wat zeg ik: súpermooi, maar niet zo speciaal qua kleur als we even hadden gedacht. Maakt voor ons niet uit. Voor ons zijn ze nog steeds mooi en super bijzonder, net als hun broertjes en hun tantes en oom. En hun mama en oma!
21 augustus 2011:
Gisteren waren Diny en Johan van Cattery Amor's Acker hier, om de kinderen van hun Edgar fan de Greiden te komen bewonderen. Het was erg gezellig en ze vonden onze kleintjes mooi. Altijd leuk om te horen! Nu lopen de zeven kleine kittens helemaal naast hun pootjes ;-) (oh, en wij ook...!)
Ik had het er met Diny over dat ik de Charu en Ceiro wat zwart vind hebben in hun rode vacht. Dit had ik al eens gezegd door de telefoon, maar door de telefoon kan ze niets zien. Nu kon ze zien wat ik bedoelde. Charu heeft drie pootjes met een zwart vlekje op zijn kussentjes en Ceiro heeft 1 pootje met een zwart vlekje op het kussentje, maar ook hier en daar wat zwarte haartjes. Dit beaamde Diny. Ook zij vond het erg apart en stelde voor dat ik contact op zou nemen met mijn kattenvereniging om te vragen wat ik nu op de stamboom van deze twee katertjes moet gaan zetten. Vandaag hebben we wat foto's gemaakt van de vlekken en haartjes en gemaild naar de NLKV. Nu maar afwachten wat het antwoord zal zijn... Het zou toch niet zo zijn dat we DRIE bijzondere kittens in huis hebben? WAUW!
Vanochtend zat ik boven achter de computer te werken, toen ik opeens iets uit mijn ooghoek zag bewegen. Iets crème, leek het wel. Ik keek op en jawel! Daar liep Bita gewoon over onze vide! Die was stiekem de trap opgeklauterd. Nu had Ronald net gezogen en de stoelen daardoor wat verder van de eettafel gezet, waardoor ze dicht bij de trap stonden, dus de stoelen snel aangeschoven en Bita weer naar beneden gebracht. Onze kittens zouden van ons wel boven mógen, maar wij vinden het wat eng. We hebben een open (gladde) trap, waardoor ze aan twee kanten zouden kunnen vallen en ook onze vide is open. Vandaar dat we ervoor hebben gekozen om de trap te barricaderen, zodat ze veilig beneden kunnen blijven. Deze woonkamer op zich is al groot genoeg, dus eigenlijk zouden ze geen behoefte moeten voelen om naar boven te komen. We dachten dat hiermee de kous af zou zijn en de dag ging verder. Op een gegeven moment stond Bita wéér boven! En dat was nu echt niet mogelijk via die stoelen. Wij haar weer beneden gezet en gekeken hoe ze dat voor elkaar had gekregen. Ze sprong gewoon in één keer tegen het karton op wat we voor de trap hadden gezet. Best hoog, zeker voor een klein kitten! Alvyn heeft het ook geprobeerd, maar die was al wel 15 weken toen hij dat deed... Bita, Bita, wat ben je een klein boefje! :-)
18 augustus 2011:
De kittens van Like en Aimi luisteren steeds minder goed als de mama's ze roepen. Alleen als er wat te eten valt, willen ze nog wel komen, maar verder is het best lastig voor beide dames Noor. Om te compenseren - denken wij - zijn ze allebei maar een surrogaat kind gaan zoeken. Van Like wisten we het al; die is dol op sokken en dan gilt ze het hele huis bij elkaar als ze er eentje in haar bek heeft. Ze is niet erg kieskeurig, als ze er maar eentje - of liever! 2 - bij zich heeft. Ze is dan ontzettend blij. Apporteren doet ze dan ook graag
Maar wat schetste mijn verbazing? Aimi heeft nu hetzelfde gedrag! Zij doet het alleen niet met een sok of een paar sokken, maar met een speelgoedaap. Ook zij laat flink van zich horen als ze hem in haar bekkie heeft. En het is geen gezicht. Ze ligt er heerlijk mee te knuffelen. Maar apporteren vindt ze niet echt geslaagd. Ze kijkt me aan van: "waarom gooi je nou?" Apporteren zelf vindt ze wel leuk, maar niet met haar extra kitten...
Belle doet haar mama ook al goed na. Ze heeft een paar sokken weggepakt van Like en speelt er op haar manier ook al mee. Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren eer zij ook gaat apporteren (en sokken uit de sokkenla jatten)
13 augustus 2011:
We wegen alle kittens elke dag, om ervoor te zorgen dat we het meteen zien als een kitten erg afvalt of achterblijft. In het begin deden we dat wegen in een bakje dat hoort bij de weegschaal, maar nu ze ouder worden, is het niet prettig meer voor ze om in dat plastic te zitten en een washandje erin (zoals we deden toen ze nog klein waren) is ook geen optie. We gebruiken daarom een ovenschaal en dat wordt erg gewaardeerd. Balder en Bita gaan er vaak gewoon lekker in slapen en sinds kort vinden ook de kleine mannen van Aimi het erg prettig om ook zomaar te gaan liggen in de schaal!
12 augustus 2011:
Gisteren zijn de B'tjes ingeënt en nagekeken door de dierenarts. Ze zijn alle drie gezond bevonden en ze hebben zich voorbeeldig gedragen tijdens het onderzoek en de prik. In tegenstelling tot de A'tjes (Aydan Chinook, Alvyn (vooral Alvyn!) en Aimi; ons nestje van 2 jaar geleden) gaven ze geen kik! Ik ben zo trots op ze. Ze zijn ook zo lief en zo ontzettend cute! Echt een genot om naar ze te kijken.
Maar ook naar de vier van Aimi kijken we erg graag. Wat zijn het prachtige kerels aan het worden en wat zijn ze lief. Ze zijn nu een week beneden en Ceiro heeft vanochtend een uitbraak uit de ren gedaan. Hij en vooral Chico waren al een paar keer aan het klimmen, maar vandaag was het dan echt zover. Toch weer een paar dagen eerder dan Balder en Belle. Dat belooft wat...
Aimi en Like kletsen erop los, want ze hebben beide het gevoel dat er niet helemaal meer naar ze wordt geluisterd. En dat klopt ook wel. Het is dan ook soms een behoorlijk gekakel hier in huis. Als ze dan opeens allemaal in slaap vallen is het echt even RUST... Lekker hoor!
27 juli 2011:
Onze Aimi is vandaag jarig. Twee jaar alweer is ze en wat is het een lieve, mooie poes geworden. En dan is ze ook nog een heel lief mama'tje geworden, begin deze maand. Ze doet het zo goed en we zijn zo trots op haar. En wat zijn we blij dat we twee jaar geleden ervoor hebben gekozen dat zij bij ons mocht blijven. Ze heeft het hier in huis een stuk gezelliger gemaakt! We hopen dan ook dat we nog heel lang plezier mogen hebben van haar gezelschap...
Mama Like vond het tijd worden dat Aimi maar eens wat meer kittens moest hebben in haar bench. Ze is als een gek aan het slepen gegaan.... met sokken! Jawel, de gekte van twee jaar geleden is weer toegeslagen. Like moet en zal met haar sokken spelen en dan gilt ze behoorlijk hard om te laten horen dat ze er weer eentje buit heeft gemaakt. Het is geen gezicht en ook zeker geen gehoor! Maar de laatste dagen is het niet alleen maar slepen en spelen met de sok; nee, de sok(ken!) moeten bij de kittens van Aimi gelegd worden. En dan heb ik het over een doodnormale geitenwollensok, een paar crème sokken en nog een blauwe sok. Tja, arme Aimi weet niet goed wat ermee te doen, maar ze laat ze wel gewoon liggen in de bench. Het wordt nog druk daar...:-)
22 juli 2011:
Vandaag heb ik flink wat filmpjes toegevoegd aan onze website. Ik heb de afgelopen tijd behoorlijk wat kleine filmpjes gemaakt, maar er nog niet aan toegekomen ze op deze site te zetten. Het is weer flink genieten:
filmpjes van Balder, Belle en Bita
filmpjes van Chico, Charu, Ceiro en Charley
18 juli 2011:
Het is officieel! De kittens van Like zijn uitgebroken... Balder was de afgelopen dagen al steeds op de werpkist geklommen, of bleef gewoon in de ren hangen, aan het bovenste (dwars)spijltje. En ook Belle had wel erg veel interesse voor wat er daar "buiten" gebeurde en klom regelmatig zo hoog mogelijk. Maar vandaag kwam ik beneden en daar waren ze hoor! In de woonkamer, alsof alles hier van hen is! Zo mooi, zoals ze rondstapten! Alleen Bita heeft wat minder haast om uit de ren te klimmen. Maar zodra ik de deur van de ren openzette, om ook haar gezellig in de woonkamer te laten, wist ze niet hoe snel ze ook uit moest breken. Het is nu duidelijk: de ren blijft open staan, we willen niet dat ze rare capriolen uithalen, en daardoor komen te vallen, als we ook een deurtje hebben. Alles in de woonkamer is interessant, ook de (volwassen) kattenbrokjes van Sami, Like en Aimi.
15 juli 2011:
Zo moeder zo dochter... Belle heeft vanmiddag met Ronald het spelletje "Likeboe" gespeeld. Ze zat zich steeds te verstoppen achter de bankkussens en kwam er dan met alleen haar koppie achter vandaan. Ze vond het leuk dat hij foto's maakte, leek het en kwam steeds even te voorschijn. Apart beestje. Zo'n leuk en lief ding!
12 juli 2011:
Gisteren zagen we bij het foto's nemen van het C-nestje dat de ogen van Ceiro al een beetje opengaan! Hij is echt snel. Dat belooft wat met die kerel, ik denk dat hij uit zal groeien tot een heel grote kater, hij woog gisterenavond ook al 241 gram en hij moet nog een week worden! Tjonge... De andere kerels komen trouwens ook erg goed aan, Aimi is een goed moedertje met behoorlijk wat melk, zo ze te zien.
Gisterenavond hadden we "kraamvisite" voor de kittens van Like. Ze hadden hun eigen muisjes bij, voor op de beschuit. Dit als knipoog naar het geboortekaartje van Aimi haar kittens, waar ik veel muisjes in had verwerkt. Deze muisjes waren alleen niet roze met wit of blauw met wit, nee deze zijn paarstinten met wit. Als dat niet speciaal is voor onze Likeboe? Echt heel bijzonder!
11 juli 2011:
Gisteren hebben we ons ook nog gebogen over de namen van ons nieuwe nestje. Vanaf nu gaan ze niet meer naamloos door het leven, maar met stoere namen met een lieve betekenis.
Het blauw witte katertje krijgt de naam Chico (uit te spreken als Tsjiko). Toen hij net was geboren dachten we dat hij een vrouwtje moest zijn, omdat hij een tortie met wit leek. Aangezien zijn vlekken grijs opdroogden en hij heel duidelijk balletjes heeft, kiezen we voor de naam die in het spaans "jongen" betekent.
Ons overleden mannetje heet nu Cosmos. Cosmos is een naam uit het grieks en betekent "universum". Ons lieve mannetje is nu daar ergens, maar niet meer naamloos.
Het eerste red tabby katertje heet vanaf nu Charu (uit te spreken als Sjaaroeh). Deze naam komt uit India en betekent "mooi".
Het tweede red tabby mannetje gaat door het leven als Ceiro, (uit te spreken als Tsjièro) een naam uit Wales met de betekenis "lief". Wij vinden het een stoere naam, met een lieve betekenis voor een al erg grote kater.
Het laatste kereltje van Aimi, het zwarte tabby mannetje met wit komt Charley te heten. Het betekent "vrij man".
10 juli 2011:
Vandaag heb ik een behoorlijke tijd gewerkt aan de homepage. Er waren erg veel foto's die ik weer wilde plaatsen en dat kost aardig wat tijd. Gelukkig had ik hulp van een klein harig viervoetertje. Ze kan net zo goed helpen met de computer als mama Like of halfzus Aimi dat kunnen. Erg prettig, nu hoefde ik niet in mijn eentje al het werk te doen en was het eerder klaar ;-)
Het gaat goed met beide nestjes. Afgelopen vrijdag heb ik het kleine gezinnetje van Aimi naar boven verhuisd omdat Aimi een beetje van slag raakte door de "hulp" van Like. Ze werd erg onrustig, maar ook Like zelf werd er erg onrustig van en ik wilde geen problemen in huis. Aimi ging naar boven, met de deur dicht, zodat Like niet meer elk klein piepje van haar kleinkinderen kon horen en dus ook niet steeds haar eigen kroost in de steek zou laten. Want ook Balder, Belle en Bita hadden te lijden onder het gedrag van Like. Ze kwamen niet erg mooi aan. Het is een heel goede keuze gebleken. Beide poezen hebben hun rust weer gevonden en de kittens groeien allemaal goed. Het is wel jammer, natuurlijk want het was een prachtig gezicht, zo goed als Like probeerde haar dochter te helpen, maar misschien over een weekje weer kijken hoe het dan gaat.
De kittens van Like krijgen sinds vrijdag lekker wat babybrokjes en dat vinden ze lekker. Het ziet er grappig uit, zoals die brokjes soms aan hun tongetjes blijven plakken. Ook hebben ze al wat blikvoer gekregen, maar vooralsnog is de enige die dat echt lekker vindt onze kleine Belle. En dat terwijl ze in de andere dingen de kat wat uit de boom kijkt. Balder en Bita gaan haar telkens voor in het kattenkwaad... Wat zijn ze mooi en wat zijn het grappige pluizenbolletjes!
De kittens van Aimi groeien erg goed, Aimi had een lastige start als mama zijnde. Ze wist niet goed hoe ze de kittens moest wassen en had er moeite mee om lang stil te liggen om de kleintjes te voeren, maar ze doet het nu uitstekend! Ze vindt het heerlijk als we voor de werpkist komen zitten en haar lekker aaien of wat brokjes uit de hand voeren. Ze doet het fantastisch en heeft vier prachtige mannen bij zich liggen. We zijn echt supertrots op haar, zo goed als ze het allemaal doet.
8 juli 2011:
Like dinsdag 5 juli voor het eerst oma geworden! Net zelf een paar kleintjes van 4 weken oud, zelf nog geen 5 jaar oud... Grappig wel, toch? Hoe dan ook zijn de verhoudingen tussen de twee nestjes wel heel apart!
Like is de mama van het B-nestje
Like is de oma van het C-nestje
Aimi is de halfzus van het B-nestje
Aimi is de mama van het C-nestje
De kittens van Like zijn half-broertje en half-zusjes van de kittens van Aimi, doordat ze dezelfde papa (Edgar) hebben
Maar..... de kittens van Like zijn ook nog eens half oom en half tantes van de kittens van Aimi, omdat Like de moeder is van Aimi...
Is het nog te volgen? ;-)
Aimi is dus mama geworden. Ze heeft vijf prachtige kereltjes gekregen! Echt heel mooie kleine kittens. Wat zijn ze klein, zeker omdat we nu al 4 weken oude kittens in huis hebben, maar ze zijn ook wat kleiner dan hun huisgenootjes bij hun geboorte. Maar ja, als je dezelfde ruimte moet delen met 2 anderen of met 4 anderen, dat scheelt ook wel! Als je het zo bekijkt, zijn hun geboortegewichtjes heel netjes. Aimi heeft zich heel goed gedragen. Ze heeft het erg zwaar gehad bij de bevalling en helaas heeft ze het tweede kitten niet lang in haar leven mogen houden, maar wat zijn we trots op haar! Wauw! We hopen heel veel leuke dingen mee te maken met deze vierling, maar dat gaat vast wel lukken
De kittens van Like zijn sinds dinsdagochtend naar beneden verhuisd. Het leek ons prettiger voor het aanstaande moedertje dat het andere nestje niet in de slaapkamer zou zijn als zij zou gaan bevallen. (trok Aimi zich niets van aan: zij had er behoefte aan om beneden te bevallen in de tafeltje...) Het is wel heel erg gezellig zo, met die kleine kletskoppies in de huiskamer. Het liefst zijn ze ook al uit de ren, want dat is toch veel gezelliger! Balder kan dan zo voor het rennetje zitten, zijn bekkie open alsof hij wil miauwen om aandacht; maar dan vergeet hij dat hij wel zijn stembandjes moet gebruiken, dus gaat die bek open zonder geluid! Geweldig! Hij heeft ook al geprobeerd om omhoog te klimmen, dan staat hij al met zijn achterpootjes op de onderste spijl. Dat gaat niet heel lang meer duren voor hij ontsnapt... Maar ook zijn zusjes proberen wel om eruit te komen, dus dat belooft binnenkort wat! Het is een prachtig drietal, met ondeugende streken en heerlijk kraaloogjes. Ze weten ons wel in te pakken!
3 juli 2011:
De kittens hebben vandaag meer speelruimte gekregen. Ze waren al een paar dagen erg nieuwsgierig naar wat er zich allemaal buiten die werpkist bevond, steeds zag je zo'n koppie over de rand komen. En nu vonden we het mooi genoeg geweest. Ze mogen het zelf ervaren wat er allemaal voor moois ligt te wachten op ze. We hebben een rennetje om de werpkist heen geplaatst, omdat het anders wel meteen een heel grote wereld is die ze moeten ervaren en dit vinden ze al leuk. Grappig, hoe ze voorzichtig naar buiten stapten! Toch, als ze willen slapen of drinken, gaan ze weer terug in de kist en dat is goed. Komende week zullen ze hun ruimte beneden in mogen gaan nemen, als mama Like het ook goed vindt. Dit vond ze eerst maar raar, maar ze werd zelfs 'boos' toen we de klep weer dicht wilden doen voor de nacht.
We hadden het Aimi zo gegund. gewoon lekker eerder bevallen dan de uitgerekende datum. Ze is al zo moe, en voelt al zo zwaar voor haar. Ze is ook wel zoekende, maar er is nog niets noemenswaardigs gebeurd. Wel wil ze dat we in zicht blijven. Hopelijk voor haar bevalt ze snel. we hebben echt met haar te doen...
30 juni 2011:
Gisteren kwam Aimi heel lief bij me liggen en mocht ik haar aaien over haar buikje. Wat is het toch een schatje. Ze ging speciaal op haar rug liggen en ik moest haar voorzichtig aaien. En dan opeens was daar de beweging van de kittens! Zo leuk, zo welkom! Ik had het nog niet eerder gevoeld bij haar, dus dit was wel heel bijzonder.
Vandaag heeft ze haar plekje uitgezocht, vrees ik. Bij de tussendeur naar de voordeur, op een handdoek. Mmm, niet echt mijn keuze. Ik vrees dat de mooie werpkist die we speciaal hebben gemaakt voor Like en Aimi gewoon genegeerd gaat worden. Alhoewel, ze is nog niet zo ver dat ze gaat bevallen... ;-)
Daarnaast lag Aimi veel op de vloer en halverwege de avond maakte ze een soort kreungeluid. Like kwam als een razende uit de werpkist boven en de trap afgerend en ging heel lief naast haar liggen, koppies bij elkaar. Zou ze haar dochter moed in hebben gesproken? Zo ontzettend lief!!!
Met de kittens van Like gaat het uitstekend. Ze groeien goed en zijn zo ontzettend mooi. Vandaag heb ik ze voor het eerst een beetje kittenmelk gegeven. Gewoon, omdat ze langzaam aan moeten gaan wennen aan eten naast mama. Ze moesten alle drie even wennen aan het nieuwe voedsel, maar ze waren daarna wel allemaal behoorlijk gulzig met het opeten ervan. Ze gaan ook steeds zekerder lopen. Ze zijn echt al erg sterk; het koppie kunnen ze al goed optillen en ze "rennen" door de werpkist heen. Toch - gelukkig - nog geen uitbraakpogingen. Ze staan wel tegen de rand aan van de klep van de werpkist, maar er wordt nog niet tegen aan gekropen.
28 juni 2011
Aimi houdt zich heel stil. Ze laat zich weinig zien en doet zo min mogelijk. Alleen maar lekker koel liggen op de vloer. Ze is heel erg loom en inactief. Daarom schrok ik daarstraks toen ze opeens als een wilde door het huis rende en met een rotvaart eindigde in de kattenbak. Zelfs Like hoorde het en kwam vanuit boven (in de werpkist) aangesneld om haar dochter bij te staan. (lief hè) Aimi deed wel heel erg raar, daar in de kattenbak, met haar voorpootjes en koppie erin en de rest erbuiten. Had ze een vlieg helemaal gevolgd tot in de kattenbak! Ze is dus toch nog iets actiever dan ze me wil laten geloven...
25 juni 2011:
De kittens gaan hard! Ze komen niet meer moeizaam vooruit in de werpkist, maar proberen al te kruipen. Soms in een heel snel tempo, maar omdat ze nog wat ongecontroleerd bewegen, ziet dat er erg koddig uit. Wat een lol! Maar ze zijn nu ook bezig om uit te breken, lijkt het. De werpkist lijkt te klein te worden voor onze boefjes. Balder zat al een paar keer bij de kattenkop te gluren, maar daar staat iets voor, dus daar kan hij niets mee. Maar vandaag zat Belle op haar achterpootjes en met haar voorpootjes tegen een magneet aan. Nog niet om ons zorgen over te maken want ze viel weer lekker zacht achterover, maar het gaat duidelijk niet lang meer duren voor ze de "wereld" willen ontdekken. Voor de zekerheid hebben we alvast een ren geplaatst om de werpkist heen. Mochten ze eruit komen, kunnen ze nog niet meteen de hele wereld tegenkomen... Voorlopig blijft de klep nog even dicht, zolang ze geen echte aanstalten maken om eruit te komen, vinden wij het best dat ze nog lekker in de werpkist blijven!
21 juni 2011:
Vandaag heb ik heerlijk quality-time gehad met Aimi. Ik was boven bezig achter de pc en ze kwam eerst eens gezellig kijken wat ik deed, maar al snel ging ze languit óp het toetsenbord liggen en liet zich heerlijk knuffelen door me. Gevolg was wel, dat ik niet meer bezig was met de pc en alleen maar meer met haar... Wat is ze toch mooi! En wat is ze al echt dik, dat voelde ik des te beter toen ze zelfs even lekker op schoot kwam liggen. Ik hoop voor haar dat er niet net zulke zware kittens in haar buikje zitten als er in Like zaten. Voor een eerste nestje is een eerste kitten van 138 gram toch net te zwaar!
Aimi heeft vandaag kennis gemaakt met halfzusje Belle. Ik had Belle in mijn handen en was haar lekker aan het knuffelen, toen Aimi eens in de slaapkamer kwam kijken. Ze keek eerst naar de werpkist en naar Like en toen zag ze het kleine propje in mijn handen. Ze heeft heel lief een neusje gegeven aan Belle. Zo schattig!
16 juni 2011:
De oogjes gaan nog verder open. Het is nu zelfs ook al te zien op de foto's. Het zijn kleine halve rondjes die open staan. Wat gaat dat opeens hard. Nog even en ze kunnen ons ook zien.
Aimi is het goed zat, lijkt het. Toch moet ze nog steeds 2,5 week voor ze mag bevallen. Ze weet niet goed meer hoe ze moet liggen en heeft geen honger meer. Ze komt af en toe een knuffeltje halen en verder is ze erg op zichzelf. Ze ligt het liefst koel; of bij de achterdeur of onder het raam op de slaapkamer. En als er dan weinig koels te vinden is, dan maar lekker op de vloer, die is redelijk koel. Totdat ik vandaag een leuk kussen vond in een winkel. Die vond ze toch wel zo leuk, zo lekker zacht, dat ze er heerlijk op ging liggen. Arme meid, ze moet toch echt even geduld hebben en de kiezen op elkaar. Hopelijk gaat voor haar de bevalling ook goed en krijgt ze gezonde kittens.
14 juni 2011:
Vanochtend heel vroeg waren de kittens alweer een week oud. Wat gaat het hard! En wat zijn het mooie kleine beestjes. Ze groeien goed, en lijken ook al goed sterk. De oogjes zijn niet meer helemaal vastgeplakt, maar vertonen een klein spleetje. Dat gaat niet lang meer duren, voor die open gaan. Het is genieten om te zien hoe die kleintjes lekker drinken bij mama.
Gisterenavond hebben we de kittens gewogen, als zijnde een week oud. Ze wogen 235 gram (Balder), 206 gram (Belle) en 224 gram (Bita). Het zijn mooie gewichten en daar zijn we dan ook erg blij mee. We vertroetelen mama Like natuurlijk extra met lekker eten en veel knuffels en dat vertaalt zich weer naar de kittens. Al met al een goede eerste week voor het B-team!
12 juni 2011:
Vandaag hebben we ons gebogen over de namen voor de kittens. We hebben er toch maar voor gekozen dit nestje ons B-nestje te laten zijn, qua namen. Of we dit ook bij het nestje van Aimi gaan doorzetten (C-nestje) is nog niet duidelijk, maar we hebben nu drie mooie namen gevonden voor deze drie prachtige beestjes.
Onze zwart-witte kerel gaat vanaf nu Balder heten. Balder is een oud-Noorse naam en betekent "prins". Ook betekent het god van het licht, dat is wel mooi, voor zo'n zwart kereltje met een paar witte vlekjes...
Ons tortie met wit meisje gaat vanaf nu Belle heten. Belle betekent "beeldschoon" in het Frans en dat is deze kleine meid ook. Ze heeft een prachtige serie vlekken op haar ruggetje, maar ook op andere plekken op haar lijfje en ze zal uitgroeien tot een schitterende poes, is onze verwachting.
Ons crème kitten is volgens kenners een poesje. Diny (van cattery van Amor's Acker) mailde ons dat het hebben van een crème kitten een bijzonderheid is. Een rood poesje komt over het algemeen al niet zo vaak voor, maar als het rood dan verdund is, is het helemaal een bijzonder kitten. Om dit kracht bij te zetten, hebben we een heel mooie, toepasselijke naam gevonden voor dit laatste kitten uit dit B-nest. Vanaf nu gaat ze als Bita door het leven. Bita is een naam uit Perzië en betekent "uniek, mooi". Wij vinden het een prachtnaam.
11 juni 2011:
Aimi is zo'n lieverd. Ze is zich sinds vandaag minder aan het verstoppen en heeft zich heerlijk laten knuffelen vandaag. Ze begint een klein buikje te krijgen en dat staat haar goed! Ze heeft lekker bij me gelegen terwijl ik aan tafel bezig was; ik zat op de stoel, zij lag erbij op tafel en hield alles in de gaten. Gelukkig maar, dat ze er weer bij wil zijn!
En wat is het genieten van die kleintjes! Wauw, de hele dag zouden we wel voor die werpkist willen zitten om te genieten van het bewegen van die kleintjes. En dan die Like, wat is ze toch lief voor ze. Ze poetst ze tot ze mooi genoeg zijn naar haar zin en gaat er uitgebreid voor liggen als de kittens weer aan het buffet willen aanschuiven. Zo lief, dan liggen de kleintjes te melken met die pootjes van ze. Schattig om te zien.
10 juni 2011:
Het gaat goed met mama Like en haar drietal. Ze zorgt erg goed voor haar kittens en komt zo min mogelijk uit de werpkist, om zo veel mogelijk bij haar kittens te zijn. De kleintjes groeien hard. Ze wogen gisterenavond bij het wegen al 29, 25 en 22 gram meer dan bij de geboorte. Dat is een behoorlijke toename van gewicht. Like laat zich heerlijk verzorgen door ons. Wij geven haar dan lekkere brokjes, terwijl ze in de kist ligt, of ze krijgt een blikje, wat we haar ook met de hand voeren. Ja, het dametje wordt eens flink in de watten gelegd en dat verdient ze ook! We zijn zo trots op haar, zoals ze zich staande houdt, deze dagen. En op wat ze ons voor moois heeft gegeven.
Aimi laat zich steeds minder zien. Ze ligt graag achter de gordijnen, of dat nu boven op de slaapkamer is of beneden in de woonkamer, ze laat zich weinig zien. Ze heeft erg last van haar buik, denken we, want ze ligt helemaal niet meer op haar buik, maar steeds op haar zij. Ze heeft het best zwaar. Ze is even wezen kijken bij Like en de kleintjes en zowel Like als Aimi prrrr-den tegen elkaar. Wat zouden ze zeggen?
9 juni 2011:
Jawel! We hebben weer drie kittens in ons huis. Alles gaat goed met de kleintjes en ook met mama gaat het goed. Het was hard werken voor Like en vooral de eerste kostte veel tijd en de laatste heel veel pijn, maar ze ligt nu steeds tevreden met haar kroost in de werpkist, gelukkig. Op 7 juni, de uitgerekende datum, was ze de hele dag wat aandacht aan het claimen en als ik even weg ging, kwam ze me halen en miauwde ze klaaglijk waar ik bleef. Toch had ze pas om 11 uur 's avonds haar eerste weeën, maar die waren dan ook meteen heel heftig. Een half uur ervoor dacht ik al dat het niet lang meer zou duren voor ze zou beginnen, om dat ze zich al druk aan het wassen was.
Toch heeft het nog tot 0:18 geduurd eer het zwarte katertje (met een paar kleine vlekjes op zijn buik) is geboren. Het is een heel zwaar en groot kereltje, dus dat moet niet meegevallen zijn voor haar. Hij woog bij geboorte al 138 gram!
Nummer twee is een poesje, een erg wit met zwarte vlekken tortie. Toen ze geboren werd om 1:20 leek ze alleen maar op een klein koetje, maar heel bijzonder werden wat vlekken rood. Ze heeft een heel apart staartje: een zwart dun staartje dat opgeplakt lijkt op haar lijf, met aan het uiteinde een rood-wit gestreept deel. Zij woog bij haar geboorte 113 gram
Nummer drie kwam om 2:38 tevoorschijn, met zulke harde kreten van mama Like. We hebben het niet precies gezien waarom ze zó'n pijn had, maar omdat we eerst dachten dat er twee tegelijk geboren werden, denk ik dat dit crème katje dubbelgevouwen te wereld kwam. Zo veel pijn, arme meid! Ook dit katje heeft ze lief gewassen en verzorgd en ook met dit kleintje gaat het goed. We zijn er nog niet zeker van of het een mannetje of vrouwtje is. Bij geboorte woog dit beestje 121 gram
We hebben dus weer een mooi toverballen nestje gekregen van Like. Erg leuk en erg mooi. Nu maar hopen dat ze goed uitgroeien tot lieve en mooie kittens en dat we veel plezier met ze zullen beleven. Maar dat zal haast wel. we zijn in ieder geval heel erg trots op onze Like!
6 juni 2011:
Gisteren hebben we de hokjes in de krabpalen afgeplakt. Het ziet er niet uit, maar het blijkt nodig. Like gaat gerust lekker liggen in zo'n hokje en we willen niet dat ze daarin gaat bevallen. Ze staat nu heel zielig te kijken voor al die hokjes waar ze niet meer in kan. In één hokje hadden we wat gestopt om haar tegen te houden; nu had ze met heel veel kracht dat ding aan de kant geschoven om er zelf bij te willen kruipen. Ook dat hokje heeft nu een vel papier ervoor. Naast al die hokjes is natuurlijk de klerenkast favoriet. Helaas voor haar kan ze daar alleen in sneaken als wij er zelf ingaan en we zijn extra voorzichtig. Nee, wat ons betreft mag ze eigenlijk verder overal wel bevallen. Alhoewel, liever niet onder de boekenkast... En als ik het dan toch mag zeggen: van mij het liefst in de werpkist. Ze mag zelf de kleur kiezen.
Aimi begint ook flink uit te dijen. Ze moet nog 4 weken vanaf nu en ze heeft aan allebei haar zijkanten van die 'tasjes' hangen. Ons kleine, iele poesje is eindelijk wat voller aan het raken. Leuk om te zien. Ze is alleen zo ontzettend moe, er zit weinig puf meer in haar. Spelen en kattenkwaad staan duidelijk lager op haar lijstje dan slapen. En eten...
5 juni 2011:
Gisterenavond kwam Like weer heerlijk bij me onder de dekens en tegen me aan liggen. Ik kan daar altijd zo van genieten. Zij duidelijk ook, want ze spint dan altijd best hard. Even lekker knuffelen, totdat het haar toch te warm wordt onder het dekbed. Het is een soort ritueel. Ik lag me te bedenken dat dit ritueel binnenkort even zal stoppen. Dan ligt ze elke avond lekker bij haar kleintjes. Hoe blij ik ook ga zijn met die kittens van haar; dat moment voor ons samen zal ik wel gaan missen...
2 juni 2011:
Lekker een vrije dag; lekker uitslapen... MIS! Ik werd om kwart over zeven wakker gemaakt door onze lieve Like. Ik lag op mijn rug te slapen en daar zat ze; op mijn buik lekker te melken. Tja, en toen ze door had dat ik wakker was, wilde ze natuurlijk heerlijk knuffelen en eigenlijk ook wel eten.
Gisteren heb ik haar hoogzwanger gefotografeerd, wat puilt die buik uit. Jammer dat de foto de beweging in haar buik niet laat zien. En vlak erna lag ze heerlijk onder de tafel af te koelen. Lekker koel hoor, zo'n laminaatvloer. Zeker als je het zo warm hebt van al die kleintjes in je buik.
1 juni 2011:
Gisteren heb ik even heerlijk genoten van onze Like op schoot. Als we beneden zijn, houdt ze er niet van om op schoot te zitten, maar als we boven achter het bureau zitten, komt ze meestal al snel even kijken en ook redelijk vaak op schoot liggen. Nu dus ook. Ze kwam heerlijk genieten en spinde er lekker op los. Ik kon haar kittens tegen mijn benen voelen bewegen, zo bijzonder!
Ook gisterenavond was Like wat meer in de buurt, ze kwam vlak naast me liggen op de bank en liet zich zelfs even aaien. Het dametje heeft het zwaar, met deze laatste loodjes voor de bevalling.
28 mei 2011:
Aimi heeft al een tijdje geen komkommer gekregen (ze krijgt het ook niet elke week, maar gewoon af en toe), maar nu krijgt ze het zeker een tijdje niet meer. Nu ze zwanger is, zijn we natuurlijk extra voorzichtig. Ze keek extreem verdrietig toen we van de week een laatste stuk komkommer in de vuilnisbak deden. Er volgde een klaaglijke miauw, in plaats van een enthousiaste :-)
27 mei 2011:
Jawel, onze kleine Aimi blijkt zwanger! En hoe... Haar tepeltjes zijn flink rood en ook al redelijk groot. Afgelopen maandag was het "tepeltjesdag", maar waren we er nog niet helemaal zeker van. (we durfden nog niet al té blij te zijn) Maar nu kan je er niet meer omheen! We zijn helemaal in de wolken met dit fantastitsche nieuws en gaan geen risico lopen, noch met haar, noch met haar kleintjes. Als alles goed gaat, mag ze haar kittens verwelkomen rond 4 juli.
24 mei 2011:
Wat een verschil in onze katten! Vandaag aten we broccoli met kip en aardappelen. Zowel Sami als Aimi kwamen om te bedelen. Alleen wilde Sami puur de kip hebben, terwijl Aimi het heerlijk vindt als ze wat broccoli toegeschoven krijgt! Haar maak je echt niet blij met een stukje vlees... Mal beest. Ze kwam bij het schoonmaken van de broccoli ook gezellig op tafel staan (naast het aanrecht), koppie schuin en zeer geïnteresseerd in wat ik aan het doen was. Maar rauwe broccoli heeft niet zo haar voorkeur. Raar, want eigenlijk vindt ze verder alle groentes rauw ook heerlijk. Maar haar grote favoriet blijft wel Komkommer. Als we haar roepen: "Aimi, wil je komkommer?", dan wordt ze al helemaal gek en kletst de oren van ons hoofd.
18 mei 2011:
Sinds afgelopen maandag is er iets veranderd in het gedrag van Aimi. Ze is wat luier (nòg luier? Jawel, het kan!), ligt op de vloer, waar ze normaal nooit ligt, en dan op haar zij; terwijl ze het altijd prachtig vindt om op haar buikje te liggen met haar pootjes naar voren gestrekt. Nu ligt ze alleen maar op haar zij, opgekruld. Ook kan ze het nog minder uitstaan als wij ergens in huis zijn waar ze ons niet kan zien. Het liefst loopt ze als een schoothondje achter ons aan. Dat idee krijgen we bij Like trouwens ook, de laatste tijd. Die wil ook overal met haar neusje bovenop zitten en niets hoeven missen. Like is trouwens gezellig aan het werpkist"hoppen". Onze beide werpkisten staan naast elkaar in de slaapkamer en Like inspecteert ze om en om. Toch gaat haar voorkeur op dit moment uit naar de paarse, maar het zou toch wat zijn: als ze straks een paar kittens werpt in de ene en daarna doodleuk verder gaat in de andere werpkist? Ik zie het al helemaal voor me! Het zou alleen niet mijn voorkeur hebben...
5 mei 2011:
We hebben geen twijfels meer! Onze Like is zwanger en behoorlijk ook... Hadden we zondag nog wat twijfels omdat ze wel wat grotere tepels had, maar dat ze nog niet rood waren, nu zijn ze ook nog eens flink rood! Ontzettend leuk natuurlijk en heel erg welkom. We zijn heel benieuwd wat Like voor moois zal gaan "werpen". Nu nog "even" geduld!
Gelukkig is Like nu weer zichzelf. Ze vindt het niet meer erg om aangehaald te worden en ligt niet meer de hele tijd afgezonderd van alles. Misschien had ze last van haar lichaam, zoals ook vrouwen kunnen hebben, het eerste trimester?
Aimi is dinsdag weer thuisgekomen van haar derde logeerpartij en bij haar is het ook weer afwachten of het is aangeslagen. We hebben haar dit keer ook - net als Like - bij Edgar fan de Greiden gebracht en hebben goede hoop dat ook zij dit keer zwanger zal zijn. Dat is nog veel te vroeg om zeker te weten, natuurlijk. Aan het gedrag van Aimi merken we eigenlijk niet veel. Ja, misschien dat ze iets meer slaapt. En ze wil 's avonds op bed niet meer echt spelen. Is erg snel afgeleid. Er breekt weer een spannende tijd aan, in huize Likeboe!
27 april 2011:
Er is in de afgelopen maanden wel het één en ander gebeurd op poezen gebied. Aimi is voor een tweede keer naar Thomas geweest, want de eerste dekking was helaas niet gelukt. Maar ook de tweede keer kwam ze wel verliefd thuis, maar zonder kittens in haar buikje. Volgende keer beter?
Like is ondertussen ook uit logeren geweest. We hebben gekozen voor de broer van Thomas fan de Greiden (Edgar), die - heel toevallig - bij Diny en Johan van Amor's Acker woont, waar Like zelf vandaan komt. Het was wel heel apart om Like te "showen" aan Diny. Vol trots lieten we haar zien aan Diny. We zijn nog steeds zo blij dat ze ons destijds het heeft gegund dat ze bij ons mocht komen wonen! Like heeft een paar leuke dagen gehad bij Edgar en we hebben haar 7 april weer opgehaald. Sindsdien is Like een ander poesje. Ze gedraagt zich erg afstandelijk (nou is ze helaas toch al geen schootpoes, maar dit was echt anders!), draait zich weg als we haar willen aaien en is zeer moe. Ze ziet er ook echt totaal anders uit. Een beetje verwilderd. En dit is begonnen de zaterdag nadat we haar opgehaald hadden en duurt nog steeds. We hebben dan ook een stille hoop dat ze zwanger is.
Voor dit bezoekje hebben we Like uiteraard getest op Fiv en Felv en ook GSD IV. Voor alle drie is ze mooi gezond verklaard.
Ondertussen zijn wij er helemaal op voorbereid! We hadden al een bijzonder kussentje laten maken voor in de werpkist, maar we hebben er nog eentje extra laten maken en we hebben er maar meteen een werpkist omheen gemaakt :-) Tenslotte hebben we misschien wel twee werpkisten nodig als Aimi ook weer krols wordt, uit logeren gaat en zich zwanger laat maken... En anders is het in ieder geval een erg mooi pronkstuk voor de woonkamer geworden:
Like heeft hem al geïnspecteerd en duidelijk vindt ze hem wel lekker liggen, met dit kussentje erin.
Hier wat foto's van alle drie de dames op het kussen. Sami geniet nog wel het meest van het speciale kussentje. Heerlijk in het zonnetje lekker languit...
Ondertussen blijven wij genieten van deze mooie meiden in ons huis, van hun streken, hun knuffels en gezelligheid. En wie weet... binnenkort met nog wat meer gezellige kleinere huisgenootjes? We houden jullie op de hoogte!
11 februari 2011:
Vandaag ben ik met Like naar het Medisch Centrum voor dieren in Amsterdam geweest, voor haar testen op Hcm en Cin. Dit keer laten we ons niet verrassen door een onverwachte krolsheid :-)
Waarschijnlijk wordt Like (haar voorgaande jaren in acht genomen) zo rond 21 maart weer krols en wij zijn er dan helemaal klaar voor! Gelukkig is Like wederom weer gezond bevonden, op het Hcm en Cin vlak. Fijn om te weten, met het oog op een komend nestje. Van ons mag ze weer lekker uit logeren gaan bij een mooie man. En als ze dan weer zo'n toverballennestje krijgt, zou dat wel heel bijzonder zijn.
Daarbij hebben we vandaag het kussen mogen ontvangen voor in de werpkist. We hebben een kussen speciaal laten maken, met ons logo en drie kattenpootjes erop geborduurd. Het is een mooi geheel geworden en nu maar hopen dat straks het gezinnetje er tevreden mee zal zijn.
30 januari 2011:
Vandaag zijn we weer op bezoek geweest bij Chinook. Wauw, wat is het toch een erg mooie en lieve kater! We hebben even lekker kunnen knuffelen met hem en gesproken over hem. Hij vindt heel erg veel goed van Brendan, de zesjarige zoon in huis. Het is een echte lieverd. En wat is het een mooie kater. Wauw, als onze Aimi maar half zo mooie kittens krijgt als mama Like, dan hebben we weer een schitterend nest kittens in huis.
ALS ze zwanger blijkt. Wat we natuurlijk wel van harte hopen, maar ze is sinds donderdag weer wat meer aan het "kletsen" dan normaal. Ze is alleen niet aan het zwaaien met haar achterste en dit keer heb ik nog geen katers in de tuin kunnen ontdekken, dus we houden simpele hoop dat ze toch zwanger is! Dat zou wel heel welkom zijn.
18 januari 2011:
Aimi is nu twee dagen thuis en ze is erg lui. Ze ligt veel te slapen, nog méér dan anders, lijkt het en ze moet nog niet veel van ons hebben. Als we haar willen aaien, loopt ze snel weg. Alleen op bed wil ze wel lekker knuffelen. Misschien heeft ze wel liefdesverdriet en wil ze snel weer naar Thomas toe. Of misschien is ze wel boos dat ze er heen moest; voelde ze het als straf? Geen idee.
Aimi is wel af en toe "eng" bezig, voor een kat in haar "conditie"... dan springt ze vanaf de bovenste plank van de krabpaal (+/- 2 meter hoog) zo op de grond of ze rent als een idioot achter de lasermuis aan.
16 januari 2011:
We hebben vanavond Aimi weer opgehaald bij Thomas. Het was toch zo saai in huis, zo zonder Aimi en nu is ons span weer compleet, gelukkig! Volgens Aaf, de vrouw waar Thomas bij woont, hebben ze het lekker naar hun zin gehad. Thomas heeft steeds Aimi het hof gemaakt, met haar lekker te wassen, voor haar te draaien op de grond en haar steeds te roepen. Het is dat het hem niet lukte: anders had hij haar nog een bosje bloemen en wat bonbonnetjes gegeven ook :-)
Het is nu afwachten of de dekking gelukt is...
15 januari 2011:
Aimi is een paar dagen aan het logeren... Heel spannend allemaal, natuurlijk. In de auto was ze poeslief; terwijl ze in huis altijd de oren van je kop kletst (en nu met de krolsheid nog een graadje erger!!!), was ze doodstil in de auto. Ze zat lekker naar buiten te kijken en liet het allemaal over zich heen komen. Eenmaal bij Thomas, haar liefje, was haar krolsheid ver te zoeken en werd ze zelfs een beetje bang van die grote man. Maar na een nacht flink bijkomen, was het al wat meer pret voor onze kleine meid. De twee katten maken samen veel geluid, al lijkt het niet echt op het geluid van dekkingen... Maar ja, Aimi kan natuurlijk hard kletsen en dat leert ze nu misschien wel aan Thomas? Ze is al flink verwend met komkommer, zodat ze zich lekker thuis zal voelen en zoals op de foto te zien is, is de de grootste maatjes met Thomas geworden. Morgen mogen we haar weer ophalen en dan maar hopen dat ze over een paar weken zwanger blijkt! Wij hebben er zin in.
8 januari 2011:
Onze Aimi had een kleine kerstverrassing afgelopen kerst. Woensdag op donderdagnacht voor de kerst is de kleine meid krols geworden! Wij waren erg verrast door deze actie, want we hadden geen activiteit verwacht op dat vlak tot in ieder geval maart. Maar het is natuurlijk wel een leuke welkome verrassing! Alhoewel het wel betekende dat we een week niet echt hebben kunnen slapen...
Hierdoor zijn we de afgelopen twee weken druk geweest met een aantal zaken. Allereerst natuurlijk de testen regelen voor Hcm en Pkd. We zijn in Amsterdam geweest bij MC voor dieren en daar werd Aimi gezond bevonden op Pkd en Hcm vrij voor dit moment. Prettig om te weten! Daarnaast is ze ook al getest op Fiv en Felv, wat volgens ons maar een formaliteit moest zijn, aangezien onze katten nooit buiten komen. En inderdaad, ze is ook daarop gezond bevonden, dus nu staat niets meer in de weg voor een gezellige logeerpartij.
Maar ja, die logeerpartij moet wel plaatsvinden bij een dekkater en we hadden nog geen echte partij op het oog voor Aimi. Ook dat moesten we regelen in deze periode. En nu maar hopen dat Aimi zich kan vinden in onze keuze en ze niet héél lang wacht met een volgende krolsheid. Enfin, wij zijn er in ieder geval klaar voor!
De mooie katers Chinook en Alvyn hebben heerlijk genoten van de sneeuw die de afgelopen tijd in ons land lag. Chinook ging hiervoor speciaal naar buiten, maar hij was geen grote held, als ik het zo mag horen. Het is natuurlijk ook flink kóúd, als je die behaaglijke warmte gewend bent die er binnen heerst bij de verwarming. :-)
Alvyn komt wel wat vaker buiten en hij voelde zich lekker thuis in de sneeuw, als een rasechte Noor...
Onze eigen dames hebben we maar binnen gehouden. Het leek ons wel dat het heel mooie foto's op zou kunnen leveren, van de Noren in de sneeuw, maar onze tuin is veel te spannend, met al die bomen en dan maken we misschien niet rustig foto's; maar zitten we meer op te letten of ze in de buurt blijven. Daarbij leek het ons niet verstandig; zo'n groot temperatuursverschil. Ook al zitten ze geweldig in hun vacht!
6 december 2010:
Sssst, niet verder vertellen, zéker niet tegen Like, want niemand mag het van haar weten!
Onze Like vindt het momenteel heerlijk om met ons op de bank te knuffelen, als wij een dekentje over ons heen hebben liggen. Omdat het nu zo koud is, kijken wij televisie met een dekentje om ons heen en Like komt er dan gezellig bij liggen. Ze kruipt onder de deken, maar óp schoot en geniet heerlijk van de aandacht. En dat van de poes van wie wij altijd vonden dat ze zich te goed voelde om beneden met ons te knuffelen! We hopen maar dat ze zo heerlijk kroelerig blijft.
15 november 2010:
Het nieuws van onze Cattery is dat er geen nieuws is rondom de dames Noor. Ze zijn heel erg lief voor elkaar en ook voor Sami. Aimi kan heerlijk spelen met de muis, vooral als wij net op bed liggen, wil ze erg graag apporteren. Like is wat minder speels aan het worden, maar dat kan komen doordat ze iets te zwaar is naar onze zin... Ze heeft het er lekker van "genomen" toen wij op vakantie waren en het is erg lastig die extra grammetjes eraf te krijgen bij onze snoepkous. Sami gaat ook erg lekker en is een lieverd. Ze is niet van schoot weg te slaan...
Maar op het front van krolsheid hebben we niets nieuws te melden. Ik denk dat we pas weer in het voorjaar wat zingende poezen in huis zullen hebben en dan is het hopen dat we een lieve, mooie kater vinden voor onze meiden.
27 augustus 2010:
Vanavond aten we lekkere courgettesoep. Daar zijn we beide dol op en we maken het dan ook best vaak. Maar nu opeens kwam Aimi bij me zitten op de bank, terwijl ik soep at. Ik gaf haar een beetje soep op mijn vinger en al spinnend likte ze het op. Het is zo'n mooi beest! Alles wat maar met groente te maken heeft, lust ze, lijkt wel. Ze is ook superenthousiast als we met groenten bezig zijn in de keuken. Ronald bedacht nu net dat we haar eerste nestje wel wat groentennamen konden geven: komkommer (moet wel, daar is Aimi dòl op!), wortel, courgette en boontjes. Maar ja... Dat is wat lastig roepen naar een kitten. (Kom, Wortel, eten. Niet doen, Komkommer...) Leuk idee maar niet praktisch uitvoerbaar, vrees ik.
24 augustus 2010:
Afgelopen zondag waren we uitgenodigd om te komen kijken hoe Chinook is gegroeid de laatste tijd en WAUW! Dat is hij zeker! Wat is het een mooie kater, en dat terwijl hij nog zo jong is! We zijn natuurlijk supertrots dat hij een kitten is van "onze" Like. Wat een prachtkater. Hij is ook flink gegroeid en heeft het prima naar zijn zin, bij zijn vier Noorse huisgenoten en zijn tweebeners. Het was waarschijnlijk te lang geleden dat hij ons heeft gezien, want het leek er niet op dat hij ons herkende, zoals de vorige keer wel leek. Maar hij heeft wel even bij ons op schoot gezeten en hij is niet alleen mooi, hij is net zo zacht van vacht als zijn zusje. Bedankt Conny en Ron, dat we weer even mochten genieten van deze mooie man!
27 juli 2010:
Vandaag zijn "onze" kittens precies een jaar oud! En het gaat goed met de 'kleintjes'. Aimi wordt wat rustiger, lijkt het (niet te hard zeggen, straks hoort ze het...) en is een prachtpoes. Ze zit niet zo mooi vol in haar vacht als mama Like, maar die is ook niet slim, met dit hete weer in zo'n zware winterjas te lopen.
Chinook heeft ons vandaag uitgenodigd om hem binnenkort weer eens uitgebreid te komen bewonderen en beknuffelen. 
Nou, dat laten wij ons niet twee keer zeggen...
Alvyn maakt het leven in Antwerpen onveilig (zie ook ons gastenboek, waar hij een leuk stukje heeft achtergelaten vandaag, waarvoor dank!)
Beide katers lijken wel erg veel op mama Like. 
Met die hitte van de afgelopen weken, lag zij het liefst op haar rug, met haar pootjes gespreid. Zowel Chinook als Alvyn zijn op de foto vastgelegd in een zelfde soort houding! Leuk hè?
Aimi ligt het liefst in de ronding van onze krabpaal en daar is het van zichzelf al warm. Maar ja, zij heeft dan ook niet zo'n warme kraag... Maar wèl een heel mooie qua kleur! Ze is echt heel bijzonder! Kijk maar naar deze mooie foto van haar in de keuken. Ik ben heel benieuwd met wat voor kater we haar het beste kunnen laten samenzijn en wat voor mooie kleintjes zij ooit gaat krijgen.
27 juni 2010:
Bij gebrek aan beter :-) (Noorwegen doet niet mee aan het WK), zijn onze dames Noor toch maar voor Oranje, met dit voetbalevenement. Aimi is helemaal gek van het "Beesie". Als je vraagt:"Aimi, waar is je Beesie?", wordt ze helemaal gek en kletst er flink op los. Het is geen gehoor! 
Ook speelt ze uitgelaten met die kleine dingen. Like trof ik vanochtend aan met een Beesie tussen haar pootjes. (Zou ze denken: 'Oh Boromir'?)
30 mei 2010:
Eindelijk weer eens wat nieuws vanuit Almere. Het gaat heel goed met onze katten. Ze vermaken zich uitstekend, vooral met erg veel slapen... En dan het liefst overdag, zodat ze 's nachts lekker de beest uit kunnen hangen. Vooral Aimi heeft er nogal een handje van om mij midden in de nacht lekker wakker te maken. 
Meestal met wat geklier in de slaapkamer, maar soms ook heel lief door me steeds weer wakker te knuffelen en om aaitjes te bedelen. Zo gezellig. Maar ja, echt aan mijn nachtrust kom ik er niet door. Tja, en dan haalt zij het overdag weer flink in! Mooi beest.
Like is wat minder verdraagzaam naar haar dochter, ze spelen wel veel en liggen vaak samen te slapen, maar zo af en toe blaast Like zomaar flink naar Aimi, volgens ons (en Aimi) zonder reden. Maar als Aimi heel klaaglijk miauwt omdat ze aandacht nodig heeft of zich weer eens in de nesten werkt, komt Like als een echt lief mama'tje snel aanrennen om haar te redden! Sami ziet het allemaal wel aan en die vermaakt zich weer door af en toe zo maar door het huis te rennen, zonder dat er iets is om achteraan te zitten. Ja, we hebben mooie katten in huis. Maar ja, met al dat slapen valt er weinig te vertellen op deze nieuwspagina... (al levert het wel een heel leuk plaatje op!
31 maart 2010:
Afgelopen zaterdag hebben we een werpkist afgeleverd en als extra dank kregen we een aardigheidje voor de katten mee. Het is een libelle aan een ijzeren draad, waar je de katten heerlijk mee kunt laten spelen. Alle poezen vonden het geweldig, ook onze "oude" Sami stond meteen mee te doen (zou ze toch nog weten hoe een echte ooit smaakte?).
Het is zo'n mooi gezicht als ze zo enthousiast zijn over iets. Vooral Like krijgt dan van die mooie snorharen. Ze staan allemaal naar voren en het geeft haar een heel ander koppie! Ik heb drie foto's geplaatst in haar fotoalbum.
27 maart 2010:
Vandaag zijn we bij Alvyn wezen kijken in Antwerpen. Even een knuffeltje halen bij deze mooie kater en gezellig bijkletsen met zijn trotse vrienden Inge en Bart. Wat is hij gegroeid in die tijd dat hij daar woont! Dat komt natuurlijk door al die Belgische bonbonnetjes ;-) ! Hij is niet veel kleiner dan Like en woog bij zijn castratie (begin januari) al ruim drie kilo. Nu hebben ze hem sindsdien niet meer gewogen, maar wij denken dat hij niet heel veel lichter is dan mamapoes en zij woog laatst bij de dierenartscontrole 5,1 kilo. Waar gaat het heen met deze kerel? Niet te geloven! Hij zit geweldig in zijn vacht, maar ja, hij komt ook buiten, ook met die sneeuw. Hij is een heerlijke dondersteen. Hij kan lekker druk zijn met zoontje Arno, maar vindt ook zijn rust op schoot.
En vandaag heb ik hem heerlijk mogen knuffelen. Het was weer even ouderwets lekker met hem. Lekker op zijn ruggetje liggend op mijn schoot en hij gaf zich weer helemaal over aan me. Wat prettig om hem zo te zien en te kroelen en wat was het lastig om toch weer weg te gaan. Maar wat is hij in geweldige handen en wat heeft hij een heerlijke ruimte om lekker te spelen en ravotten! Ach, we gaan vast nog eens terug om hem weer te bewonderen, als ze het ons nog toestaan...
Natuurlijk hebben we de camera meegenomen en weer wat foto's gemaakt voor op onze site
25 maart 2010:
De lente is officieel in het land. En ook de dames poes genieten er volop van! Sami is nog steeds niet weg te slaan uit de zon. Als de zon ook maar een beetje verschuift hier in huis, is ze er als de kippen bij om te verplaatsen, om maar niets van die heerlijke warmtebron te hoeven missen... Ze mort wel even, dat ze weer wakker moet worden en hélemaal moet verhuizen, 
maar ondertussen is het een grote levensgenietster! Soms ligt ze lekker met haar pootjes tegen het glas aan, lekker bakken. Voor Like hoeft het allemaal niet zo heel heet. Tenslotte zit zij nog met haar mooie lange haren -die nog uitzonderlijk lang zijn door de winter -en na een uurtje in de zon, duikt zij weer even de schaduw in. Ook Aimi houdt het niet zo lang vol als Sami. Maar net als de oudere poezen in huis, is zij ook veel te vinden in een erg comfortabele slaappositie. Genieten maar, van dat heerlijke warme lentegevoel, zie je ze denken!
Aimi is er trouwens zó bij als we de tuindeur openen. Waar ze zich ook bevindt in het huis, ze staat in no-time voor je snufferd en het zal niet lang meer duren of ze zal echt proberen om buiten te komen. Want wat heeft die tuin een grote aantrekkingskracht.
7 maart 2010:
Like heeft weer besloten om zich krols te gedragen, en nu ook met aanhankelijkheid! Ja, onze dame heeft duidelijk de zon in haar koppie. Jammer voor haar, 
wij vinden dat ze er nog niet aan toe is, dus zij gaat weer even aan de pil. We hadden de (ijdele) hoop dat het nog even weg zou blijven, maar als het nu al weer zo frequent is, is niet goed voor haar (en voor onze nachtrust ;-) ), dus we gaan proberen er voor te zorgen dat ze voorlopig niet krols wordt. Ze krijgt vanaf nu elke week een half pilletje. Hopen dat dat sterk genoeg is voor haar. We hebben dit bij andere cattery's gehoord, dat een half pilletje goed genoeg zou moeten zijn, dus we proberen het maar. Aimi gilt gezellig met mama mee, maar heeft nog geen benul waarom. Haar krolsheid lijkt nog ver te zoeken, gelukkig!
Gelukkig kan Like zich ook nog uitstekend vermaken met mooi-zijn of spelen met Sami of Aimi. We hebben weer zo'n pret met ons drietal. Van de week zaten we even buiten, met de deur op een kiertje: komt er zo'n pootje naar buiten... Mooi hoor!
Sami kan zo heerlijk genieten van het zonnetje in huis. Ze weet altijd het beste plekje in huis te bemachtigen en draait mee met de zon. Soms betekent dit dat ze moet verhuizen, maar dat doet ze dan ook maar wat graag. Dat dat beestje het niet warm heeft in die zon achter dat glas!
25 februari 2010:
Gelukkig is Like weer "afgekoeld"; de krolsheid is weer weg. Ze was deze keer vooral verbaal héél erg krols. Ze was niet heel erg aanhankelijk, maar ze was wel overduidelijk krols. Nu maar hopen dat ze Aimi niet heeft "aangestoken"; haar vinden we uiteraard nog veel te jong om al krols te worden en aan de pil te gaan
19 februari 2010:
En wij vinden het nog steeds koud, met af en toe nog een pak sneeuw voor de deur, maar dat deert onze Like niet! Die heeft opeens de lente in haar bol! Afgelopen woensdag op donderdagnacht begon de dame om een uur of drie heel erg klaaglijk te janken en ze is er nog steeds lekker mee bezig. Ze heeft er weer zin in. Nodeloos te zeggen dat wij dat nog niet zo vinden.
Op ons verzoek hebben zowel Conny als Inge een stukje geschreven over hoe ze bij ons terecht zijn gekomen voor een kitten en hoe het gaat met Chinook en Alvyn in hun nieuwe huizen. Het zijn twee heel hartverwarmende stukjes geworden en ze zijn te lezen op de site van Barn.
17 februari 2010:
Alvyn heeft het heerlijk naar zijn zin in Antwerpen. Hij komt nog lekker buiten speelt dan gezellig in de sneeuw met zijn vriendje Storm. Als je de foto's zo bekijkt, lijkt het alsof Alvyn niet veel kleiner meer is dan Maine Coon Storm. Het is haast niet te geloven! Daarom willen we het binnenkort ook met eigen ogen gaan aanschouwen. Ik ben erg benieuwd. Hij lijkt op de foto ook heerlijk vol in zijn vacht te zitten. Wauw, wat een winterjas en mooie kraag heeft hij! Dat wil ik echt zelf zien! Nog een paar weekjes wachten en dan gaan we dat kleine pluizebolletje ook weer eens even aaien...
11 februari 2010:
Wat hebben we toch een prachtpoes in huis!
Wauw, die Like zit weer prachtig in haar vacht: wat een kraag! Ze is gewoon bijzonder mooi! Ze doet haar ras eer aan.
Aimi verbaast ons nog steeds. Vertelde ik een tijd geleden dat ze spruitjes zat te snoepen (die ze nog steeds lekker vindt...!); nu blijkt ook dat verse rode kool zomaar wordt weggekaapt en ook zuurkool is erg interessant...
En dan natuurlijk niet vergeten de net geschilde aardappeltjes. Opeens zit ze er mee te spelen en rollen ze door de hele kamer heen.
7 februari 2010:
Vandaag zijn we weer even op bezoek geweest bij Chinook. 
We hebben hem allebei even op schoot mogen hebben en wat is het een mooie kater aan het worden! Wauw! Wat een mooie kop krijgt dat mannetje en wat heeft hij een prachtig profiel... Ook wordt zijn rug heel donker rood en in zijn staart zit ook een donkerrode streep. Ronald vond hem net een vosje, met die staart. We zijn supertrots dat dit katertje het eerstgeboren kitten is dat ons Like heeft voortgebracht.
Hij heeft geen last meer van zijn operatie en was lekker aan het spelen met zijn huisgenoten, met zo'n leuke laserlamp. Ook was hij samen met Diesel met onze boodschappentas aan het spelen; die belandde zomaar een aantal meter verder in de kamer! Chinook ging erin zitten en Diesel er pontificaal op. Chinook is behoorlijk gegroeid in die tijd dat we hem niet hebben gezien en hij vermaakt zich uitstekend! We zijn supertrots op dit kitten en hopen dat hij nog heel veel mooie gezellige jaren mag doorbrengen in het huis van Conny en haar gezin.
4 februari 2010:
Vandaag is ook de mooie rode Chinook onder het mes gegaan. Hij was de laatste tijd wat meer geïnteresseerd in één van de dames in zijn nieuwe huis en hij moest er gisteren aan geloven. 's Ochtends was hij flink verontwaardigd dat er geen eten voor hem was, maar dat is 's avonds weer ruimschoots goedgemaakt met twee (!) zakjes voer. Hopelijk knapt ook hij zo snel mogelijk weer helemaal op en kan hij nu al zijn energie stoppen in lekker groeien.
Aimi lijkt ook een beetje last te krijgen van een soort pubertijd. Ze is nog niet krols (gelukkig), maar ze luistert een stuk minder goed als we haar waarschuwen dat iets niet mag. Dat klinkt voor mensen met puberkinderen toch wel redelijk bekend?
Sami begint de afgelopen dagen het Cat Activiy speelgoed te doorgronden en heeft er al heerlijke snoepjes uitgehaald. Leuk gezicht, zo'n oude poes die lekker zit te hengelen. Jammer alleen dat ik er net op dat moment kittenbrokjes in had gedaan voor Aimi...
27 januari 2010:
Vandaag is onze Aimi alweer 6 maanden oud! Ze weegt ruim 3100 gram en het gaat erg goed met haar. Ze blijft ontzettend ondeugend en we moeten haar vaak bestraffend toespreken. Ze kletst dan gezellig terug, dus lang kunnen we niet boosblijven op haar. Haar vachtkleuren blijven mooier worden, het is echt een prachtpoes om te zien. Ze vindt het heerlijk om te apporteren met een klein propje papier of met haar muis. Als ze het in haar bek heeft, kan ze net zo janken als moeder Like doet als zij een sok in haar bek heeft. Enfin, we zijn gewoon heel blij met haar in ons huis! Sami kan het ook steeds beter vinden met Aimi. Ze gromt niet meer als de kleine poes langskomt om te kijken wat ze aan het doen is.
15 januari 2010:
Twee weken geleden was Aimi een beetje raar aan het doen en vlak erna legde ze een hoektand op mijn tas. Heel bijzonder, want de meeste katten slikken hun wisseltandjes in. Ik als trotse poezenmoeder ben er van de week mee naar een juwelier gegaan met de vraag of ze daar een mooi hangertje van willen maken. Helaas, het tandje is te fragiel om er iets mee te kunnen. Als het niet breekt tijdens het maken van het hangertje, gaat het waarschijnlijk wel stuk als ik hem om mijn nek zou doen. Wel heel leuk om hem gevonden te hebben.
12 januari 2010:
Aimi stond op de laatste voorkant van het Boskatblad. Er was een wedstrijd uitgeschreven met allerlei mooie foto's van de Noren en wij hadden o.a. een mooie foto van ons meidje Aimi ingestuurd. En zij won de eerste prijs! Met haar mooie lijfje op de voorkant van het Boskatblad en een activitycentrum voor de katten. Dit pakketje werd vandaag bezorgd en de dames waren gezusterlijk aan het kijken hoe ze de brokjes toch uit al die gaten moesten krijgen. Like gaf het al heel snel op; zij vindt dat ze al te veel moeite moet doen om aan "haar" kittenbrokjes te komen. (Aimi krijgt haar kittenbrokjes in de werpkist, met een gatverkleiner, zodat de grote katten er niet makkelijk bij kunnen.) Het lukt Like toch regelmatig om zich erin te wurmen en al het eten op te snoepen van haar dochter. Maar dit activitybord is toch echt te veel moeite, dan wil ze er niet ook nog eens voor hoeven spelen... Sami vond het wel interessant en vergat even te brommen tegen Like en Aimi.
Enkel Aimi was slim genoeg om flink wat brokjes uit het bord te krijgen.
Ach, het is ook niet voor niets háár prijs...!
10 januari 2010:
Wat zouden de dames Poes in dit huis willen dat ze lekker naar buiten konden... Nee, niet vanwege de sneeuw en het gevoel dat dat ze zal geven tussen hun pootjes en in hun bekkie! nee, vanwege het lopend (zeg maar gerust: vlíegend) buffet dat er buiten is! De hele tuin zit vol met vogeltjes van allerlei soorten en ja, dat vraagt erom om het tot een lekker hapje te maken. Vooral Sami zit lekker mekkerend voor het raam te kijken. Zij weet tenslotte nog hoe het was om op die rare vogels te jagen...
Met Chinook gaat het heel erg goed in zijn nieuwe huis. We hebben weer een update gehad over zijn wel en wee. Hij kan een klein dwingelandje zijn als hij honger heeft: desnoods klimt hij op een hoofd en gaat keihard lopen blèren om aan te geven dat hij uitgehongerd is. Gelukkig houdt hij ook enorm van kroelen en ze vinden hem daar nog steeds ontzettend lief. Tenzij hij met de lego van zoon Mischa aan de haal gaat en er dan op een andere plek mee gaat spelen. Hij is dól op lego. Hij weegt ondertussen meer dan 3 kilo, dus hij gaat ook geweldig. Wat zijn we blij, dat hij het zo naar zijn zin heeft!
En Alvynnetje is afgelopen woensdag onder het mes gegaan. Hij had opeens extra veel aandacht gekregen voor de Maine Coon (kater) in het huis en was een stuk wilder geworden. Ze hebben hem laten castreren en hij heeft de operatie goed doorstaan, gelukkig. Hij zat 's avonds alweer in de vogelkooi, dus zo'n last had hij ook niet van de operatie en de narcose!
Wel iets om rekening mee te houden: ze kwamen erachter dat in België niet de Nederlandse database wordt gecheckt door instanties (asiel, dierenarts, dierenambulance), enkel de Belgische. Als je dus een kat verkoopt aan iemand in België (of ander land), moet je de kopers op het hart drukken zelf het nummer van de chip te laten registreren in de Belgische database! Er is (nog?) geen overkoepelende Europese databank...
Een heel leuk weetje: alle leden van ons A-team vinden het heerlijk om op bed te slapen. Soms onder de dekens, soms bij het hoofd, maar altijd lekker dichtbij de mensen. Wat een schatjes hè?
4 januari 2010:
Vanuit Almere voor iedereen die ons nieuws bijhoudt: de allerbeste wensen voor 2010. Dat het maar een mooi, gezond en gezellig jaar mag worden! Wij zijn het nieuwe jaar goed begonnen. Alleen Like was niet heel erg blij met al het geknal hier in de omgeving, ze was een beetje bangig. Haar stoere dochter kon het echter niet deren... Grappig beest; ze vond het wel leuk, geloof ik. En Sami? Die onderging het vuurwerk redelijk rustig, gelukkig.
We hebben Like en Aimi voor het eerst kennis laten maken met sneeuw. (Sami kwam in haar vroegere leventje (in ons oude huis) wel buiten en heeft toen heerlijk gebanjerd in de sneeuw) 
We hebben een handje sneeuw naar binnen gehaald, zodat ze ook eens kunnen genieten van dat aparte gevoel. Ze hebben tenslotte niet voor niets speciale "sneeuwschoentjes" aan hun pootjes! Ze vonden het maar raar. Aimi heeft wat zitten happen in de sneeuw en Like heeft er even bij gekeken, maar dat was het dan... Tja, het zijn natuurlijk binnenpoesjes, heel anders dan zoon/broer Alvyn... Die heeft de sneeuw ontdekt hoor, op zijn buitenplaatsje in Antwerpen!
Like en Aimi vinden de sneeuw maar raar. Maar even later laat Aimi haar propje al kennismaken met die koude witte dingen...
26 december 2009:
Het is tweede kerstdag, wat betekent dat we de eerste kerstdag hebben overleefd en vooral dat onze kerstversieringen het hebben overleefd...! Dit jaar voor ons geen boom; wij waren erg bang dat onze kleine avonturier de boom zou gebruiken als klimpaal of juist als speelgoed en dat alle mooie versieringen het niet zouden overleven. Om dat te voorkomen, hebben we gezellige lampjes, mooie ballen en leuke beeldjes hoog op gehangen en is het toch gezellig maar redelijk veilig voor kleine ondeugende poesjes (we noemen geen namen...;-p). Het is Aimi nog niet gelukt om iets kapot te krijgen. (we zullen maar niet te vroeg juichen, want we moeten nog tot na oud en nieuw...)
Ook zijn we de eerste kerstdag doorgekomen zonder verbrande snorharen of verschroeide andere haren, de tafel bleef redelijk mooi gedekt, het vlees voor de gourmet is gewoon op tafel gebleven en niet in de bekkies van de drie dames op vier poten en ook ander kattenkwaad is uitgebleven. Als ze dit zo vol blijven houden, kunnen we met een gerust gevoel 2010 in!
14 december 2009:
We zijn afgelopen zaterdag voor het eerst (en zeer waarschijnlijk ook voor het laatst!) naar een kattenshow geweest. Deze show was speciaal georganiseerd voor kittens en wij hadden de hoop dat het wel gemoedelijk zou verlopen. We waren op tijd vertrokken met onze Aimi in de auto en na een ruim uur kwamen we aan in Eerbeek. De hele dag verliep wat rommelig en wat er precies gebeurde werd steeds niet duidelijk omdat de communicatie niet goed verliep en de mensen slecht hoorbaar waren. Onze Aimi is gekeurd en we zijn supertrots op haar mooie keurrapport! Dit is wat de keurmeester schreef in haar rapport:
- Mooie warme black tabby
- schitterende vacht, dicht ingeplant
- Een al goed gesloten dek
- Mooi wigvormig snuitje
- Bijna recht profiel
- Vrij grote oren: goed geplaatst
- Ogen: mooi van vorm, iets schuin geplaatst
- Staart is lang, goed behaard
- Fors gebouwd poesje in prima conditie
- Kwalificatie: uitmuntend!
Wij liepen natuurlijk naast onze schoenen van trots! Wauw, dat is wel een kitten uit ons eerste nestje! Het was leuk om het een keertje van een ander te horen, maar het gaat er natuurlijk eigenlijk voor ons vooral om wat wij vinden: dat ze ontzettend mooi is en nog veel liever! Want wat was ze ook nog eens extra lief, zaterdag. Ze heeft bijna de hele show lekker bij ons op schoot gezeten en zich lekker laten verwennen. We zijn heel blij met haar en zo trots als twee pauwen!!!!
28 november 2009:
Het is alweer twee weken geleden dat onze Alvyn een nieuw thuis kreeg en in de tussentijd worden we getrakteerd op gezellige mailtjes over zijn wel en wee. Ook Chinook heeft het geweldig naar zijn zin in zijn nieuwe omgeving, horen we regelmatig en we vinden het heerlijk om door Conny en Inge op de hoogte gehouden te worden over "onze" mannetjes. 
Zo vinden beide heren het heerlijk om op de laptop te gaan liggen en dan net doen alsof ze slapen, zodat dat ding er opeens werkloos bij staat. Aimi heeft dat nog niet gedaan, maar gisteren achter de computer, kwam ze heerlijk even op schoot liggen... Even had ze de rust gevonden! Ahum, het kan natuurlijk ook schelen dat Like gezellig eerst bij me op schoot lag en daarna op het bureautje lag om zich te laten knuffelen door mij. Waarschijnlijk had ze gewoon zin in een beetje melk? Jammer hè, dat ze je dan even laat denken dat ze voor jou komt...
Ook hebben beide heren het enorm naar hun zin met de andere katten in hun leven. Chinook is verliefd geworden op Diesel, lijkt het, maar hij kan ook heerlijk liggen knuffelen met Pointer. En Alvyn kan het prima vinden met de enorme Storm. Daarnaast vinden beide katers het ook nog fijn met de kinderen in de huizen, dus we zijn helemaal tevreden met het feit dat ze zo goed terecht zijn gekomen! (Jammer natuurlijk dat ze niet meer bij ons wonen, maar dit is een "goed tweede thuis!". ;-) ) Tja, het gemis is er nog steeds, alhoewel het al wel "gewoner" lijkt, dat we hier maar meer drie katten in huis hebben. Ook Like is een stuk minder aan het zoeken, lijkt het. Af en toe komt er nog zo'n klaaglijk miauwtje uit haar lijf, maar ze lijkt het wat op te geven om te zoeken en te hopen dat ze terug komen. Aimi heeft het er wat moeilijker mee, die mist natuurlijk haar kattenkwaadvriendjes enorm. Gelukkig voor haar (!) weet ze in haar eentje ook nog genoeg kattenkwaad uit te halen. Zo is ze dol op twee rieten mandjes die naast de bank staan; scherpt daar heeriljk haar nageltjes aan, terwijl nog geen anderhalve meter verderop een enorme krabpaal staat te wachten op gretige pootjes. Maar het lijkt wel alsof ze op zulke momenten alleen maar wàcht op die plantenspuit, ze daagt ons gewoon uit. 
Hoe ga je haar dan zoiets afleren??? Daarnaast vindt ze het geweldig om achter het bed te springen, hoe dicht we het daar ook maken. En dan midden in de nacht lekker geluidjes maken, zodat we wel wakker moeten worden. Maar het toppunt van stoutheid: madamme heeft mijn oplaadsnoertje van mijn mobiele telefoon helemaal doorgeknauwd! En op meerdere plaatsen ook nog! 
Het ding is met geen mogelijkheid meer te gebruiken, dus ik heb een nieuwe moeten kopen. Maar daarna komen er van die kleine momenten dat ze heerlijk spinnend naast je komt liggen, of dat ze gezellig komt apporteren en daar geniet ik dan weer heerlijk van. Ze vindt het nog steeds prettig om gewassen te worden door Like, maar we hebben haar ook al bezig gezien om haar mama zelf te wassen. Zo aandoenlijk! Ja, het is wel heel fijn voor die twee, dat ze elkaar hebben. Ze kunnen heerlijk stoeien met elkaar en ook lekker knuffelen, het is gewoon perfect voor ze, zo.
En Sami? Die zie je af en toe denken: "twee zijn er weg, nog twee te gaan", maar dat wordt al iets minder. Ze speelt soms ook gewoon mee met de andere twee. Ze is gewoon wat meer de kat uit de boom aan het kijken!
16 november 2009:
Ach, wat is onze Like eigenlijk zielig. Gisterenavond lagen we in bed en ze was de hele tijd klaaglijk aan het miauwen (Aimi trouwens ook, sinds Alvyn weg is...). Op een gegeven moment haalde ze een handpop van onze boekenkast weg en liep ermee in haar bek weg. Het is een handpop van een kat, die we al tijden hebben staan boven. Hij lijkt inderdaad verdacht veel op het mannetje Alvyn en nu nam ze hem in zijn "nekvel" en ging er mee vandoor. Eigenlijk wel heel erg zielig. Gelukkig voor haar - en voor ons! - blijft Aimi lekker bij ons wonen, met haar kan ze ook heerlijk spelen, stoeien en knuffelen, dus hopelijk vergeet ze dit verdriet om haar twee zonen snel.
We hebben goed nieuws gekregen over Alvyn. Hij heeft al twee heerlijke nachten doorgebracht in België en vermaakt zich prima met vooral Storm, de Maine Coon van hun. Hij rent door het huis, over de trap en het zoontje Arno vraagt zich af of we de oortjes van Alvyn hier thuis hebben laten liggen, omdat hij zo slecht luistert... lief hè? Gelukkig maar, dat hij het al zo snel naar zijn zin heeft.
Aimi heeft al twee nachten heerlijk op ons bed doorgebracht. Toch slaapt ze niet meer zo goed door, want elke keer als wij ons omdraaien of bewegen, denkt zij: SPELEN! Iets minder goede nachtrusten dus voor ons. Hopelijk went ze er snel aan. Ze ligt verder heerlijk te slapen op ons voeteneind en midden in de nacht hoor je opeens heel hard spinnen; dan ligt ze lekker te drinken bij mama op bed. Gezellig hoor.
15 november 2009:
Gisteren moesten we afscheid gaan nemen van onze kleine knuffelbaas Alvyn. Wat was dat zwaar. We hebben zo'n lange leuke tijd gehad met hem en we hadden hem ook zo graag toch willen houden bij ons. We vertrokken al vroeg, omdat Antwerpen best een aardig eindje tuffen is en Alvyn liet al direct weten dat hij het er niet mee eens was! Hij was behoorlijk aan het janken in zijn mandje en op een gegeven moment begon hij ook te hijgen. 
Heel zielig allemaal. Heel anders ook dan zijn broer! Die was heel lief en stil in zijn mandje, maar die hoefde ook maar een kilometer of 4,5...! Ik had Alvyn op schoot en heb met het open mandje gezeten om hem lief te knuffelen. Hij werd wel steeds rustiger, maar liet heel duidelijk merken het er niet mee eens te zijn. Wat een wereldreis voor zo'n klein kereltje. Dat valt ook niet mee! Eenmaal in Antwerpen aangekomen, werden we enthousiast ontvangen door Inge, Bart en hun zoontje Arno. En Alvyn maakte voorzichtig kennis met zijn nieuwe huisgenoten. Hij is zo'n grote held bij ons geweest, maar hier in dit huis gedroeg hij zich als een held op sokken, heel anders dan Aydan-Chinook bij zijn kennismaking met zijn nieuwe huis. Na een uurtje was hij wat meer op zijn gemak en begon de vogelkooi lekker te inspecteren: hij wilde er zelfs al in springen! Daar krijgen ze nog flinke last mee. Ben benieuwd hoe lang die kooi overeind blijft... Hoe moeilijk ook, we hebben hem daar achtergelaten en weten zeker dat hij een mooie tijd tegemoet gaat bij al zijn nieuwe vrienden. We wensen hem een mooi en gelukkig leven!
We zijn blij dat we hem hebben mogen leren kennen en dat hij zo'n mooie start van zijn leven heeft gehad bij ons. Hij woog bij zijn laatste weegbeurt op vrijdagavond 2620 gram en dat vinden wij een heel mooi gewicht (komt vast door die lekkere bonbonnetjes...)
Vandaag zijn we op bezoek geweest bij Chinook en zijn nieuwe gezin. Het was heel leuk om hem zo weer te zien en even te kunnen kroelen. Hij leek niet erg gegroeid, maar ja, hij was ook in de buurt te vinden van zijn grote vriend Diesel, die toch erg op Alvyn lijkt en daardoor leek hij heel klein. Hij ziet er heel goed uit en heeft het prima naar zijn zin daar. Fijn om te merken en wat zijn we blij dat we hem toch nog weer even mochten knuffelen! Wat een heerlijk beestje is hij ook.
En dan komt er toch "zomaar" opeens een eind aan onze eerste kittenperiode. Wat hebben we het naar ons zin gehad, wat een mooie boefjes heeft onze Like op de wereld gezet! We hadden dit niet willen missen. Het was vooral sinds ze uit de ren waren gebroken ontzettend geweldig. Het valt ons erg zwaar, dat afscheid van zowel Chinook (die we nog steeds missen) en nu Alvyn, maar dat hoort er helaas bij. Gelukkig is het geen afscheid voor het leven, ze gaan gewoon elders een mooi leven tegemoet! Wij gaan nu verder met onze drie katten en dat zal ook te merken zijn aan de site. Een eigen pagina voor Aimi, een vernieuwde Barn. De "oude" Barn nog wel bereikbaar, nu onder de naam Barn "A A A", voor alle oude en mooie foto's en verhalen van dit nestje. En niet meer (bijna) elke dag foto's van de kittens, maar gewoon af en toe een update met mooie foto's en leuke verhalen, hopen we.
14 november 2009:
We hadden steeds gezegd dat we de kittens niet bij ons zouden laten slapen, omdat we dan te veel gingen hechten aan die rakkers (en we ze dan helemaal niet meer kwijt zouden willen; ze dan dus gewoon moesten gaan blijven) en dat is de hele tijd gelukt. Maar net op de dag dat we afscheid moeten gaan nemen van Alvyn, besluit hij in alle vroegte toch weer over het karton van de trap te springen en bij ons op bed te belanden. Hij heeft heerlijk met ons liggen knuffelen en zijn uiterste best gedaan om al zijn charme in de strijd te gooien. Het is gewoon een kleine stinkerd, dat hij dat juist op de laatste dag doet!
13 november 2009:
Wat hebben wij een gezonde kittens! Vertelde ik laatst nog over het snoepen van de spruitjes, gisteren aten ze vol smaak stukjes broccoli en vandaag werden er sperziebonen van mijn bord gevist! Ik was nog niet eens klaar om te gaan eten, of ze zaten al met zijn tweetjes klaar om mijn bord aan te vallen. Ze hebben eigenlijk enkel interesse voor de groentes, elke keer weer. Heel grappig om te zien, maar we willen geen schooiers... Alvyn lust naast de groente ook erg graag Belgische bonbonnetjes ;-p Boft hij even dat hij naar Antwerpen mag verhuizen...
10 november 2009:
Vanavond zijn er mensen geweest voor Alvyn... Afgelopen vrijdag kreeg ik een heel leuk enthousiast mailtje van een vrouw uit Antwerpen die helemaal verliefd was geworden op onze zwarte bijzondere vriend. We hebben de afgelopen dagen een erg leuk mailcontact gehad en daaruit is de afspraak van vanavond gekomen. We waren van te voren erg zenuwachtig, want ook zij hebben een klein kind en we waren bang voor een herhaling van afgelopen donderdag...
Voor niets, bleek! Wat een lief jongetje, heel leuk ook met onze poezen en heel goed aanspreekbaar. Hier en daar had hij wat last van de "taalbarrière", maar daar gaat Alvyn straks ook last van krijgen... :-)
Jawel, we hebben besloten dat onze kleine Alvyn mag gaan verhuizen naar deze aardige mensen. Het voelt helemaal goed en hoe erg we hem ook gaan missen, we denken dat hij een mooi leventje gaat krijgen daar, met een HTK-kat en een Maine Coon, heel gezellig voor hem.
8 november 2009:
Vandaag is onze Like jarig. Ze is alweer drie jaar geworden. Het is dus bijna drie jaar geleden dat wij dat "OOOOh-gevoel" hadden toen wij haar zagen op die leuke foto op de site van Amor's Acker. En nu is ze zelf mama van drie "Oooooh-kindjes"! Sterker, als het aan haar zou liggen, zou ze over een kleine twee maandjes wéér mama worden...; Like heeft besloten weer een beetje krols te worden en je hoort haar heel goed roepen: "Borrrrromirrrrrr, kom hierrrrrrr!" Helaas voor haar, Boromir heeft niet zo'n goed gehoor dat hij haar helemaal in Wapserveen hoort, en ten tweede laten wij haar niet naar buiten, dus ze kan niet zelf naar hem toe. Alvyn en Aimi kijken verwonderd naar hun mama. Wat is díé nou weer aan het doen, hoor je ze bijna denken.
5 november 2009:
Alvyn is nog steeds beschikbaar voor een stel liefdevolle handen en hij heeft niet te klagen over de aandacht van de mensen. Er zijn nog steeds mensen die hem heel mooi vinden en hem graag zouden willen verwelkomen in hun gezin. Zo ook een gezinnetje uit Brabant. Na wat heen en weer mailen, de afgelopen dagen, kwamen ze vandaag kijken hoe het zou klikken met onze bijzondere magische vriend. Het ging om een stel met hun vierjarige dochter. Ze kwamen binnen en het meisje zetten het op een krijsen. Zonder te overdrijven, heeft ze dit volgehouden het hele uur dat ze hier zijn geweest. (Op de 10 minuutjes na dan dat ze even met haar vader naar buiten was, zodat wij rustig konden praten met de moeder.) Ze had een hekel aan onze katten: alle 'STOMME poesjes' moesten naar buiten van haar. Ook Alvyn, terwijl ze toch echt voor hem kwamen kijken! Hoe kan je dan zien of je het een lief katje vindt, die je graag in huis wilt hebben? Ook de ouders mochten Alvyn niet knuffelen, ze was helemaal hysterisch aan het gillen. (zelfs de knuffelkat die we hier hebben staan, moest naar boven!!!!) We hebben na dit uur met tuitende oren afscheid genomen met de woorden dat ze maar eens rustig na moesten denken of ze überhaupt wel een kat erbij moeten nemen. Onze kat wordt het in ieder geval niet, dat is toch wel redelijk voorstelbaar? Zeker toen de vrouw het ook nog had over opsluiten in de berging en in een bench... Onze Alvyn verdient vele malen beter dan dat en als we dat niet kunnen vinden bij andere mensen, blijft hij gewoon bij ons!
3 november 2009:
Dacht ik eerst nog dat een eenmalig geintje van onze twee boefjes was: het blijkt dus dat ze echt spruitjes lekker vinden, of in ieder geval heel erg interessant. Ik was bezig de spruitjes schoon te maken voor ons avondeten en de kleintjes waren niet bij me weg te slaan. Al snel wisten ze een spruitje te bemachtigen 
en er werd druk mee "gevoetbald" door de woonkamer heen. Op een gegeven moment namen ze allebei zo'n spruit helemaal in hun bek! Het was geen gezicht natuurlijk. Dat wordt straks lekker smullen voor ze, als we gaan eten...
Smakelijk eten!
30 oktober 2009:
Alvyn gaat steeds meer op mama lijken. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook met apporteren! Hij heeft ontdekt dat als hij de muis komt brengen, hij een knuffeltje krijgt en de muis weer weggegooid wordt. Hij vindt dat zo leuk, dat hij het steeds opnieuw herhaald. Vandaag is het voor het eerst dat hij er niet genoeg van kon krijgen, hij bleef maar komen. Gezellig, zowel voor mij als voor hem. En Aimi? Die is steeds erg beteuterd als Alvyn eerder bij de muis is dan zij. Ze wil ook graag spelen. Ze apporteert nog niet, maar kan wel als een dolle met die muis in haar bek door de kamer heen rennen. Ze vindt het heerlijk om lekker te spelen, het maakt haar eigenlijk niet uit waarmee. Ze zit ook nog steeds graag met het balletje in de kleine krabpaal te spelen. Het duurt niet al te lang meer of die hangt straks niet meer aan zijn touwtjes... Ze rukt er zo hard aan dat de touwtjes al heel erg dun zijn.
Daarnaast heeft Aimi nu ook ontdekt dat ze langs de muur omhoog kan klauteren, net als grote broer Aydan. Eerst begon ze, net als hij, langs de muur omhoog met de kast in haar rug, maar van de week klauterde ze zo omhoog tegen de keukenmuur op! En ze kwam een heel eind ook nog. Helaas was de camera net te laat opgepakt om het vast te kunnen leggen, maar neem maar van mij aan dat het een schitterend gezicht was! Wat een beest, daar krijgen we nog genoeg mee te stellen.
24 oktober 2009:
En dan is het zover. 
De kleine Aydan ging vandaag verhuizen. Hij blijft gezellig in Almere wonen, bij Conny en Ron. Zij hebben al 4 Noorse Boskatten en twee kinderen. De kennismaking met de Noren ging redelijk. Zij waren erg nieuwsgierig naar dat kleine ventje en Aydan? Die voelde zich al zo thuis, dat hij ging blazen naar zijn "indringers"! Wat een moppie! Vanaf nu gaat hij - hopelijk voor hun - luisteren naar de naam Chinook en daar de boel onveilig maken. Ik ben benieuwd wat voor streken hij gaat leren aan zijn nieuwe vriendjes. We kunnen in ieder geval op de hoogte blijven van zijn wel en wee, omdat Conny ook een website onderhoudt: debosbengels. 
Het was wel wennen bij thuiskomst. En dat zal het ook wel zijn, de komende dagen. Ik ben ook benieuwd hoe Like er mee om zal gaan. Vanochtend lagen ze tenslotte nog alledrie bij haar te drinken. Het lijkt er wel op dat Like afscheid heeft genomen van Aydan - Chinook, ze is zo lief bij zijn mandje gaan staan, en gaf hem nog een lekker neusje terwijl hij al in het mandje zat!
We hebben met veel plezier hem een mooi thuis gegeven, de afgelopen weken en zijn ontzettend trots dat hij bij zijn laatste weegbeurt, gisterenavond 1800 gram schoon aan de haak woog. Hij is uitgegroeid tot een mooie bijzondere kerel en we zullen hem missen. We wensen hem heel veel plezier en geluk bij Conny, Ron, Mischa en Brendan!
23 oktober 2009:
Dat zal je altijd zien. Schrijf ik gisteren dat Aimi en Alvyn wat rustig zijn met verzinnen van nieuwe dingetjes... En dan gisterenavond is het meteen raak! Wij aten gisteren spruitjes en er viel er eentje op de grond. Aimi kwam als een klein mallootje aanrennen en ging er heerlijk op zitten knauwen. wat vond ze het lekker! Alvyn kwam er natuurlijk zo snel mogelijk ook bij zitten en samen hebben ze heerlijk zitten smikkelen. Daar kan menig kind een voorbeeld aan nemen... ;-)
22 oktober 2009:
Deze laatste dagen in ons huis is de kleine Aydan zich flink aan het ontwikkelen tot de grootste boef van het hele nest! Hij krijgt het voor elkaar om tegen de muur op te lopen, als een soort Spiderman... Hij zet zich dan af tegen de kast en loopt zo verticaal omhoog, tegen de muur op (met de kast in zijn rug), om achter de tv te verschijnen. Hij lijkt te weten dat we daar niet met de plantenspuit durven te werken, dus hij kan redelijk zijn gang gaan. Hij wordt wel teruggehaald, maar ja, daarvoor moeten we wel opstaan, en dat vindt hij dan wel weer leuk, lijkt het. Ja, de mensen die hem in huis halen, weten nog niet wat hen overkomt! Ach, zij gaan hem Chinook noemen, wat een naam is voor een helikopter, dus ja, dan kan je wel zulke rare dingen verwachten! Het lukt hem op de een of andere manier om vanaf onze bank op de trap te springen. Hij zit heel lang te kijken, met zijn koppie omhoog en omlaag, een soort wippen en dan op een gegeven moment waagt hij de sprong. Meestal met succes en dan zit hij opeens boven, maar soms ook met wat minder succes en dan lijkt het echt of hij beteuterd kijkt! Als hij nog genoeg energie over heeft, probeert hij tegen het karton op te springen wat wij voor de trap hebben gemaakt. Dan hangt hij zo aan dat karton en kijkt of het hem lukt om eroverheen te komen. Dat lukt nog net niet. We moeten nog even extra opletten, maar over twee dagen gaat hij al verhuizen, dus dan mag hij daar al zijn kattenkwaad uithalen!
De andere kittens zijn wat rustiger qua kattenkwaad. Ze hebben hun portie al gehad en gaan daar vrolijk mee door, maar proberen (nog) geen nieuwe stoute dingen uit. Gelukkig maar, want één zo'n handenbindertje is even genoeg en het gordijnenhangen gaat onverminderd door, door alle drie. Het stel geniet nog volop van het samen-zijn. Ze rennen als idioten achter elkaar aan door de huiskamer en liggen ook net zo goed samen te knuffelen op de bank of de krabpaal. En wij? wij proberen nog extra te genieten van deze tijd die we nog met het hele nest door kunnen brengen.
19 oktober 2009:
Het valt eigenlijk nog mee, als je kijkt dat we ze vandaag precies 12 weken in huis hebben... Het eerste ding is vandaag gesneuveld. En verrassend genoeg heeft Aydan het op zijn geweten. Eigenlijk had ik verwacht dat Alvyn het grootste boefje was, maar zijn grote broer is hem voor geweest in vooroplopen qua slopen. Er stond een potje met een orchidee op het aanrecht en het potje is erg ter ziele. Of het plantje het gaat halen, zal moeten blijken. Wat een stouterd. Ach ja, het zat er aan te komen. Aydan is sowiezo een beetje op dreef de laatste dagen. Hij heeft de manier gevonden om naar boven te komen en laat dat ook steeds vol trots zien. Het was eigenlijk onze bedoeling om de kittens beneden te houden, maar meneertje vindt het veel te leuk om op ontdekking te gaan. Ja, de mensen bij wie hij gaat wonen krijgen vast nog veel met hem te stellen... Dit wil trouwens niet zeggen dat de andere twee opeens van die engeltjes zijn hoor. Aimi hangt dolgraag lekker in de gordijnen en is totaal niet onder de indruk van de plantenspuit. Alleen Alvyn is daar wel erg van onder de indruk. Eventjes dan. Hij stopt dan waar hij mee bezig is, maar 2 seconde later gaat hij weer gewoon zijn gang. Tot hij de plantenspuit weer ziet, dan stopt hij weer even.
17 oktober 2009:
De tweede enting hebben de kittens gisteren gekregen. De dierenarts heeft ze meteen goed nagekeken en ze zijn helemaal gezond bevonden. Ze vond ze flink gegroeid, vooral natuurlijk Alvyn, maar ook de andere twee zijn heel flink aangekomen; je ziet het alleen ook nog eens zo overduidelijk bij Alvyn! 
De chip werd niet erg enthousiast ontvangen, maar gelukkig vergeten ze dat ook weer snel. Niet lang na de prikjes dolden ze al weer lekker door de woonkamer heen, op zoek naar kattenkwaad. Gelukkig maar!
15 oktober 2009:
Zo moeder zo zoon...
Like en Alvyn lijken wel heel erg veel op elkaar. Niet alleen in het uiterlijk. Ook in het spelen. Like is helemaal dol op haar sokken en sleept ze het liefste mee door het hele huis. Als ze er dan eentje in haar bek heeft, kan ze zo bijzonder mauwen, om duidelijk te maken dat ze haar prooi weer heeft en klaar is om te spelen. Alvyn doet nu het zelfde ook bij sokken. Hij pakt er gerust eentje in zijn bek en gaat op zijn manier kletsen. Hij wil alleen nog niet apporteren, zoals mama dat wel heerlijk vindt om te doen!
En ja, ook de manier van liggen op de bank is het zelfde bij zowel Like als Alvyn. Probeer maar eens de verschillen te zien tussen deze katten:
Leuk hè, net een klein kloontje. Alleen dan zonder het mooie rood van mama
9 oktober 2009:
Vanavond kreeg Aydan bezoek van een stel mensen hier uit Almere, die graag kennis met hem wilden komen maken. Ze hebben met hem gespeeld en geknuffeld en hij mag over twee en een halve week verhuizen naar dit gezin. Wat een bof! Zit ons lieve kleine manneke toch nog bij ons in de buurt. Hoeven we hem niet helemaal te missen... Het zal wel erg wennen worden hoor, als ze straks het nest verlaten. Wat zullen we ze missen, dat weet ik gewoon zeker! Maar het is erg fijn om te weten dat ze in een liefdevol thuis terechtkomen en daar gaat het om!
24 september 2009:
Wat hebben we toch een leuke kittens in huis rondlopen. Alles wat ze zien is gewoon speelgoed voor ze.
Of het nu je schoenveter is, de gordijnen, een keukenkastje wat openstaat, of de bezem is, het maakt ze niet uit. Je vraagt je daardoor wel eens af waarom je van dat speelgoed koopt voor ze... Gelukkig vinden ze het echte speelgoed ook erg leuk. We hebben zo'n Cattrack en daar wordt volop mee gespeeld, maar ook het tentje is goedgekeurd of de muisjes, die door de hele woonkamer verspreid liggen. Ook mama's "Likeboe-kleedje" is een prachtig iets om mee te spelen. Twee tot drie keer per dag leggen wij het terug in de krabpaal, maar evenzoveel keer wordt het eruit gehaald en dan spelen ze heerlijk met die glimmertjes. Je hoort het kleedje dan door de hele woonkamer gesjouwd worden. Ze groeien ook nog steeds goed. Het zijn alle drie gewichtjes om trots op te zijn. Ze wogen bij acht weken 974 (Aydan), 1180 (Alvyn) en 1068 (Aimi). Ze doen ook hun namen nog steeds eer aan. Aimi wordt met de dag prachtiger, haar rood komt steeds meer door ("mooie liefde"). Alvyn weet je heerlijk om zijn vingertje te winden, zelfs (vooral) als hij stout is geweest, dan kan je niet lang boos op hem zijn als hij zijn Cassanova-blik van stal tovert ("magische vriend") en Aydan? Aydan is heerlijk speels, weet zich goed te redden, tussen de twee stoeiende boefjes en komt weer ontzettend goed aan qua gewicht. En hij wordt steeds mooier rood, geweldig mooi ("vurig")!
12 september 2009:
En dan is het opeens zo ver. De kittens willen niet meer in de ren verblijven; ze willen rond kunnen rennen in onze woonkamer. Het was natuurlijk vorige week al een beetje begonnen, toen Alvyn een aantal keer probeerde te klimmen met als hoogtepunt afgelopen zondag. Maar we hadden wat voorzorgsmaatregelen getroffen en hij had weer even minder belangstelling om eruit te komen. Maar woensdagavond was het een drukte van belang en om de beurt probeerden ze er wel uit te komen. Met als hoogtepunt dat de drie boefjes alle drie op donderdag boven op de werpkist zaten. Ze hadden het paarse dekentje zo kunnen plaatsen dat ze erin konden klauteren naar de vrijheid toe. Het was een mooi gezicht, hoe ze daar zo zaten en genoten van het uitzicht. Wij vonden het natuurlijk minder prettig, dat ze zo hoog zaten; veel te bang dat ze zouden vallen. Het lukte ons om ze weer in de ren te zetten en ze gingen daar ook lief slapen, 's avonds. Maar toen... vrijdagochtend kwamen we beneden en wie liep daar prachtig door de woonkamer? Aimi! Sami werd helemaal gek, Like trouwens ook. We hebben besloten dat de ren maar gewoon open gaat, zodat we ook niet bang hoeven te zijn dat er eentje van een grote hoogte valt tijdens het uitbreken. MIS! Ze gaan al halvewege onze grote krabpaal zitten: dat is nog veel hoger dan de werpkist: als ze daarvan afvallen... (gelukkig nog niet gebeurd!) Het is één grote ontdekkingstocht door onze huiskamer. Alles is interessant en ze rennen er op los. Niet heel veel later zijn de kleintjes weer erg moe en vallen ze zo in slaap. Wat een avonturen!
9 september 2009:
We wegen de kittens nog steeds elke dag. 
Dit is om ervoor te zorgen dat we in de gaten kunnen houden hoe hun gewicht zich houdt en we op tijd in kunnen grijpen als een kitten niet goed groeit of zelfs afvalt. Dit kan je namelijk niet meteen zien aan een kitten, dus je moet hem wegen om het in de gaten te kunnen houden. We wegen ze altijd op een goede digitale weegschaal, die tot op de gram nauwkeurig aangeeft hoeveel ze wegen. Maar vandaag hadden we zin in wat meer!
We hebben een keukenweegschaal met een wat nostalgisch uiterlijk. Hij is totaal niet nauwkeurig, maar hij ziet er op de foto een stuk leuker uit dan onze digitale weegschaal. Tika, onze overleden kat (zie de pagina Uten voor foto's van haar en onze overleden katers) hebben we ooit ook op deze weegschaal gezet en er een aantal heel mooie foto's mee gemaakt. Ditzelfde hebben we later een keer geprobeerd met Like, toen zij nog zo klein was. En nu wilden we proberen net zulke leuke foto's te maken van ons drietal. Het was nog wat onwennig, in zo'n rare schaal, maar wat ziet het er koddig uit!
Wat een lieverdjes hè?
6 september 2009:
Vandaag heeft Alvyn ons weer eens ontzettend laten lachen. Wat is het toch een boefje! Alle drie zijn ze lekker aan het klimmen tegen het rennetje aan, maar echt hoog kwamen ze nog niet. Maar vandaag lukte het Alvyn om over het rennetje heen te klimmen! Hij stond vanochtend zomaar opeens op de deksel van de werpkist, die hij had gebruikt om omhoog te komen! Maar later vandaag lukte het hem ook op een andere plek, dus hij is er klaar voor om de boze buitenwereld te ontdekken.
Alvyn had het vandaag hoe dan ook erg druk. Niet alleen was hij druk om "uit te breken", hij heeft ook zijn bezoek geprobeerd te versieren. Hij is heerlijk op schoot gaan liggen bij zijn nieuwe vrouwtje en daar heerlijk in slaap gevallen. Jawel, onze Alvyn krijgt een nieuw thuis als hij groot genoeg is. Zijn versierpoging is grandioos geslaagd; de mensen die voor hem kwamen, waren helemaal in "love" en hebben vanavond meteen laten weten dat hij bij ze mag komen wonen. Gezellig voor hem.
3 september 2009:
Gisteren hebben we de kittens kennis laten maken met zichzelf. Zo ontzettend leuk om te zien hoe ze reageren. Nog helemaal niet zoals je ziet in filmpjes, dat ze met hoge ruggetjes ernaar toe lopen. Nee, ze zien zichzelf wel, kijken zo eens achter de spiegel wat daar zit en dat is het wel zo'n beetje. Wij genoten natuurlijk volop en ik wil jullie de foto's niet onthouden van onze drie kleine ijdeltuitjes... ;-)
Zeg nou zelf: het is toch niet vreemd dat ze verliefd zijn op zichzelf? Wij zijn het in ieder geval op alle drie!
1 september 2009:
Vandaag hebben we de ren met de kittens naar beneden gehaald. Het kostte wat tijd en moeite, maar het ziet er prachtig uit. Ze hebben nu meer ruimte (om naar te kijken...) en er is meer leven beneden. Het was wel even wennen voor mama Like, want wat gebeurde er nú weer? Ze liep steeds heen en weer naar boven om te kijken of daar echt niets achter was gebleven. Toch zeker geen kitten meer daar?
Het is ook de eerste echte kennismaking met Sami. Zij was wel geïnteresseerd in het eten wat er boven te vinden was, maar toonde geen belangstelling voor wat er verder in die ren gebeurde en tja, nu kan ze er niet meer omheen! Echt leuk vindt ze het niet en dat laat ze goed merken; ze bromt af en toe flink. Vooral Like moet het maar over zich heen laten komen. Voorlopig valt het verder wel mee. Dat zal wel extra moeilijk worden voor Sami als ze straks de leefruimte moet delen met drie van die ukkies die continu willen spelen (of slapen trouwens...) Maar eerst hier weer van genieten!
We hebben de kittens gisteren weer gewogen: Aydan weegt 564 gram, Alvyn 664 gram (!) en Aimi 570 gram.
25 augustus 2009:
En weer wat veranderingen vandaag: de ren is weer vergroot, ze hebben nu echt veel bewegingsruimte. De ruimte wordt ook goed gebruikt en nu is ook de werpkist weer in gebruik. De doos hebben we weggehaald en voorlopig is het goedgekeurd, door zowel Like als de kleintjes. Vandaag hebben ze ook een blikje meegegeten met mama. Lekker dat ze het vonden! Aimi was de eerste die lekker smikkelde, maar Aydan volgde niet veel later. Alleen Alvyn bleef wat achter, maar ja, wat wil je, die is zo lekker gevuld met mama's melk, je kunt niet alles willen. Maar later kwam hij ook lekker eten van het blikje. Aydan verbaasde me flink: wat een honger heeft dat kereltje: hij bleef maar eten van het schoteltje. Kwam steeds weer even terug. Geweldig!
Toen Like dit jaar voor het eerst krols was, schreef ik in deze nieuwspagina een stukje over een Mission Impossible actie die een eventuele kater had kunnen uitvoeren. (zie datum 21 maart van dit jaar) Gisterenavond was het dan zo ver; Ronald riep mij om snel te komen kijken en dat ik niet moest schrikken... Hij wees naar het openstaande dakraam en daar zat een kat, door het raam naar binnen te kijken. Like zat op de trap en vond het maar niets, ze keek een beetje boos omhoog. (En Like is niet eens krols, kun je nagaan!) ;-)
24 augustus 2009:
Afgelopen weekend zijn we begonnen met het bijvoeren van Aydan, Alvyn en Aimi. We hadden wat kittenmelk aangelengd met warm water. 
De heren waren erg koddig bezig, maar kregen wel erg weinig eten binnen. Aimi daarentegen had de eerste keer al meteen de smaak te pakken en zat lekker te likken. Ook heel lief likte ze van mijn vingers! Zo leuk. Vanochtend was Alvyn de eerste en de enige die zo'n anderhalf babycatbrokje binnen kreeg. Hij zat zo leuk te bijten op de lepel van de kittenmelk dat ik dacht: ik probeer je wat brokjes te geven. En hij at het met smaak. Maar na dat heel kleine beetje was het wel weer genoeg. Het begin is in ieder geval gemaakt. Vanmiddag wilde ook Aimi wel een brokje proberen en dat ging er met smaak in. Aydan dronk lekker wat van de extra melk die ik had gemaakt, maar zo'n brokje? Neu...
Ze worden ook steeds leuker om naar te kijken. Ze stoeien erg veel, zitten al wat rechterop in de doos en rennen er op los. Alleen Alvyn heeft nog wat moeite met zijn achterpootjes wat netjes neerzetten, maar Aydan en Aimi gaan als een speer door die doos. Leuk, dat ze zo allemaal wat dingetjes hebben waar ze in voorop lopen. Ik val in herhaling; maar wat is het genieten om naar dit grut te kijken!
Omdat ze vanaf nu wat extra voer krijgen, heb ik vanochtend de kittenbak in de ren gezet. Aimi en Alvyn kwamen meteen de boel inspecteren en Aimi probeerde er zelfs al in te komen! Like keek ernaar, rook eraan en het leek wel of ze haar schouders ophaalde, zo van: "wat heb je nu weer neergezet? Nou ja, als het jou gelukkig stemt!"
De kittens hebben we natuurlijk ook weer gewogen: Aydan weegt 477 gram, net als zijn zusje Aimi. Alvyn weegt nu al 550 gram. Hij gaat echt als een speer!
21 augustus 2009:
Gisterenochtend hebben we een rennetje om de doos heen gezet. Zo hebben de kleintjes wat meer bewegingsruimte!. Het leek er echt op dat ze daar behoefte aan hadden, omdat ze al zo lekker stapten in de doos en zelfs wat tegen de doos aan krabbelden! Maar Like vond het idee toch wat minder interessant. Ze heeft er de hele dag flink aan moeten wennen. Ze is zelfs even gaan slepen met Aydan, omdat ze het er niet mee eens was. Maar na een paar uur is ze er toch wat meer aan gewend en je ziet gewoon de kittens genieten. Ze "rennen" door de ruimte heen, stoeien lekker met elkaar en zijn gewoon lekker bezig. Een goede zet. Nu alleen hopen dat Like ook inziet dat het goed is voor haar kroost.
17 augustus 2009:
In de afgelopen week is het kleine gezinnetje verhuisd naar een doos. De werpkist was te klein voor al het heen en weer gekruip en al het ontdekken dat er gedaan moet worden. De doos is een heel stuk groter en goedbevonden door Like. Jammer natuurlijk van onze mooie werpkist, maar het is een leuk gezicht om de kleintjes zo rond te zien kruipen in de doos. We hebben onze keuze gemaakt wat betreft het kitten dat we gaan houden. Het wordt Aimi. We weten zeker dat we het enorm naar ons zin gaan krijgen met haar erbij; 
nu alleen nog hopen dat Sami het er ook mee eens is. Zij is trouwens opvallend rustig. Ze komt natuurlijk wel kijken in de slaapkamer als er weer een lekker hapje ligt voor Like, maar ze heeft nog geen echt belangstelling voor wat er allemaal gebeurt in die rare doos. Ik ben benieuwd naar haar reactie straks, als de kleintjes zich gaan verplaatsen naar de woonkamer. We houden jullie natuurlijk hierover op de hoogte!
Vandaag hebben we onze kittens weer gewogen;
Aydan weegt nu 395 gram. Het is een echte charmeur. Hij kan me zo lief aankijken, zo ontzettend aandoenlijk, dat mijn hart gewoon smelt! Wat een heerlijk bekkie en wat kijkt hij lief uit zijn ogen. Jammer, dat er geen plaats is in ons huis voor nog een kitten erbij...
Alvyn weegt nu 432 gram. Ook hij weet wel wat het is om hartenbreker te zijn. Hij kijkt je heel leuk aan en probeert al echt uit de doos te klimmen, lijkt het. Ook hem zou ik het allerliefst er gewoon bij houden...
Aimi weegt nu 381 gram. Ze heeft een heerlijk koppie en is degene die het hardste spint als ze bij Like ligt te drinken. Ik ben erg benieuwd tot wat voor mooie poes ze uitgroeit! En ik ben erg blij dat we haar straks zullen houden!
10 augustus 2009:
Twee weken zijn onze kittens alweer! Vandaag kon ik ze voor het eerst heel zachtjes horen spinnen. Een heel lief, breekbaar geluid. Zo schattig! Ze zien er ook fantastisch uit en zijn stuk voor stuk heel erg lief. Er zijn al mensen die ons vragen wie van de drie we zelf willen houden, maar dat is een heel moeilijke keuze.
Vandaag hebben we ze natuurlijk weer gewogen, net als alle andere dagen en de kleintjes hebben een beetje last gehad van het hete weer, de afgelopen week. Even goed in de gaten blijven houden.
Aydan weegt vandaag 298 gram. Het is een geweldig mooi, lief kereltje en heeft een heerlijk (dikkig) boevig koppie, wat aangeeft dat hij zwaarder zou zijn dan hij eigenlijk is.
Alvyn weegt nu 316 gram. Hij is zo mooi, zo lief, maar zo ontzettend moeilijk om goed te fotograferen. Hij heeft zo'n zwart koppie tegen zo'n zwart lijf, dat het heel lastig is om hem goed vast te leggen. Maar wat is hij lief en wat groeit hij goed!
Aimi weegt 280 gram. Wat is ze mooi en wat heeft ze een aanwezige "stem"! Als er iets gebeurt wat haar niet zint... nou, berg je dan maar! Dat is er eentje met karakter hoor! Maar wat is het ook heerlijk om haar even te aaien, ze is zo lekker zacht.
9 augustus 2009:
Zomaar opeens, 14 dagen na de geboorte van Aydan, Alvyn en Aimi is er weer een katje in ons huis bijgekomen. Geheel onverwacht, maar net zo welkom.
8 augustus 2009:
Aimi is ook het eerste met iets! Na Aydan (het eerste geboren en in het begin de snelste groeier) en Alvyn (als eerste de oogjes open) is nu Aimi het eerste met kruipen! Ze probeert wat in de kist te kruipen; niet meer zo slepen. Mooi gezicht.
7 augustus 2009:
Het gaat nu opeens heel snel. Maandag had alleen Alvyn nog een beetje zijn oogjes open, vandaag hebben ze het alle drie. Ze zien er meteen een heel stuk meer uit als kleine katjes! Wauw, wat een mooie beestjes. Het liefst zitten we de hele dag naar ze te kijken. Nog even en onze kabelmaatschappij kan een nieuwe opzegging tegemoet zien. ;-)
Ze blijven nog steeds goed aankomen en Like is een lieve moeder. Ze zorgt echt goed voor ze. Zo'n mooi gezicht. Echt puur genieten.
Dat Alvyn al wat voorliep op zijn broertje en zusje was ons al bekend. Maar vanmiddag gebeurde er wel iets erg grappigs waardoor hij ons echt het gevoel gaf al mijlenver voor te zijn: ik gaf Like wat lekker eten, terwijl ze in de werpkist bij de kleintjes lag, en Alvyn kwam erbij kijken en rook echt aan het bakje, zo van: "mmm, dat is een lekker hapje, heb je ook wat voor mij?" Nee Alvyn, nog even geduld, eerst nog even lekker melk drinken bij je mama!
3 augustus 2009:
De kittens zijn vandaag ee
n week oud en ze doen het erg goed. De kleine tabby heeft op de tweede dag een terugval gehad, maar met twee dagen bijvoeden en helpen van het vinden van een geschikte tepel groeit ze nu mooi. Ze ligt hierdoor wel wat achter op haar broertjes, maar het is ook een poesje.
Wij hadden onszelf tot doel gesteld dat we namen zouden hebben voor de kittens als ze 1 week oud zouden zijn. Dat namen verzinnen was voor ons ook een soort bevalling hoor. Ik had al leuke (noorse) namen bedacht toen Like zwanger was. We vonden het toen leuke namen, maar eenmaal geboren waten ze 't net niet. Vrijdag hebben we weer zitten nadenken over nieuwe namen en hadden we leuke namen bedacht, maar die bleken we een dag later te lang te vinden om de kleintjes te gaan roepen als ze wat ouder zijn.
Vandaar dat we gisterenavond er weer goed voor zijn gaan zitten en we hebben nu drie namen waar we erg trots op zijn en die nog lieve dingen betekenen ook.
|
 |
|
|
 |
|
|
 |
28 juli 2009:
GROOT NIEUWS !!!
Gisterenavond, 27 juli 2009 rond vijf over zes is het eerste kitten geboren. Het is een rood-wit katertje. Het kwam met veel moeite op de wereld en heeft er erg lang over gedaan. We zijn ontzettend blij en trots dat dit kitten het heeft overleefd en gaan ervan uit dat hij goed wil groeien en uit zal groeien tot een tweede Boromir, zijn papa.
Het tweede katertje dat geboren werd is een zwart wit katertje. Hij kwam ook in een stuit ter wereld, net als zijn broertje, maar deed er een heel stuk minder lang over. Hij is geboren om vijf voor half zeven. Hij is echt de rustigste van het stel, vond gemakkelijk een tepeltje en laat niet meer los.
Het derde kitten dat geboren is, is waarschijnlijk een poesje. Het is een black-tabby katje en heeft de grootste mond. Wat kan die gillen om aandacht zeg! Het is wat moeilijk om vast te houden aan zo'n tepeltje en als ze dan loslaat, kan ze hem niet meer vinden en begint me toch een partij te krijsen! Niet normaal. Like wordt er ook een beetje onrustig van. Hopelijk kan ze het tepeltje in de loop van de dagen beter zelf vinden en geeft ze zichzelf en de anderen wat meer rust.
27 juli 2009:
De echte laatste loodjes wegen het zwaarst! Het is jammer dat we Like niet kunnen wegen, want wat is dat beestje flink dikker geworden de afgelopen weken, dus waarschijnlijk ook flink aangekomen! Tjonge, je gaat je werkelijk afvragen of ze wel zwanger is van kìttens, in plaats van misschien toch wat grotere beesten (olifantjes?). Ze houdt zich heel goed, ze heeft de laatste tijd erg goed gegeten. Maar gisteren begon de trek opeens heel erg af te nemen. Daarbij was ze gisteren erg onrustig en wilde niet aangehaald worden. Wij waren er al helemaal op ingesteld dat het "dus" wel zou gaan gebeuren, vannacht. Maar nee; wel heel graag hield ze me wakker, gedurende de hele nacht, maar ze heeft - behalve lekker geknuffeld en steeds tot vervelens toe de klerenkast proberen in te gaan - niets gedaan. We moeten dus gewoon nog even flink geduld hebben.
Persoonlijk zou het me niets verbazen dat ze accuut begint met bevallen zodra ze de kans ziet om ongestoord de kast in te gaan... (En dan blijven wij zitten met onze mooie werpkist.)
21 juli 2009:
Verandering van de verhoudingen hier in huis... Het begint duidelijk te worden dat er wat aan het veranderen is, hier in huis. Normaal gesproken heeft Sami toch het meeste in te brengen, vooral als het op eten aankomt. Nu niet meer, lijkt het. Een paar keer kregen de dames een lekker blikje, 's avonds, om ze wat extra te verwennen. Maar mooi dat Sami de laatste keren wacht tot Like uitgegeten is, voor zij aanschuift. Of in ieder geval wacht ze tot ze merkt dat ze erbij mag. Het is een mooi gezicht, zeker met onze schrokop Sami, die normaal als eerste aanvalt en snel iets wegschrokt, bang als ze lijkt dat ze iets tekort komt. Er is een filmpje van de dames, dat ze hard smekkend een bordje met blik wegwerken.
15 juli 2009:
We zijn er helemaal klaar voor! Wij wel. Afgelopen weekend hebben we de laatste hand gelegd aan de werpkist zelf, en ons kennende, moest het weer eens iets speciaals zijn. Nou, dat is wel gelukt hoor! En vanavond hebben we gezorgd dat de kleintjes en mama straks lekker zacht liggen in de werpkist, op een mooi kussentje in bijpassende kleur. Wat ons betreft is alles klaar voor de grote dag!
6 juli 2009:
Ja, we denken het nu echt! Het blijft nog een beetje giswerk, want Like houdt ons graag in spanning; de ene keer lijken haar tepeltjes normaal, de andere keer zijn ze toch wel degelijk van een zwangere poes... Maar, nu zijn we er bijna zeker van dat ze toch wel zwanger moet zijn. Ze is aangekomen de afgelopen week en ze begint een echt bol buikje te krijgen. Ze begint ook dikker te worden aan de flanken, dus wij zijn van goede moed. De eigenares van Boromir was hier afgelopen zaterdag en ook zij had wel het gevoel dat we nu eindelijk een beetje blij moeten zijn en als de wiederweerga alles moeten regelen! Tenslotte is ze nu over drie weken uitgerekend... Heel spannend allemaal
22 juni 2009:
Zou het dan toch? Het bleek dat de walnootjes van 16 mei toch gewoon vetrolletjes waren, of iets dergelijks. In ieder geval was Like niet zwanger. Ze besloot namelijk om op 22 mei weer overduidelijk krols te worden... Gelukkig kon ze meteen de volgende dag terecht bij haar "Lover" en we hebben haar dan ook meteen gebracht. De dame heeft zich uitstekend vermaakt met Boromir en het lijkt erop dat er op 24 mei een geslaagde dekking heeft plaatsgevonden. Als het dus goed is, is ze nu vier weken zwanger en het lijkt er op dat haar tepeltjes een stuk donkerder roze zijn dan de vorige keer. We zijn dan ook voorzichtig positief gestemd en hopen dat we over zo'n vijf weken GROOT nieuws zullen kunnen brengen. Wordt vervolgd...
16 mei 2009:
Walnootjes?... Like had ons sinds haar logeerpartijtje bij Boromir in het donker gelaten over de vraag of ze wel of niet zwanger was. Haar tepeltjes wilden niet echt groter worden en zeker niet roze. Dat gaf wel een beetje aan dat ze niet zwanger zou zijn. Wat wel heel vreemd was, volgens ons, was dat ze maar niet meer krols leek te willen worden en dat ze zo sloom en vooral lui was sinds ze terug was. En een heel stuk aanhankelijker. Dit maakte dat de fokker van de dekkater dacht dat Like wel degelijk kleintjes moest hebben. Vandaag heeft Like bezoek gekregen van een fokker uit de buurt die zou komen kijken hoe het ervoor staat. In eerste instantie dacht zij ook dat de dekking niet geslaagd was geweest. Maar na een wat uitgebreidere inspectie bleek dat haar tepels dan niet zo groot zijn als je nu zou verwachten; maar dat ze toch wel anders zijn dan wij vorige week zagen. Daarbij voelde je duidelijk iets in de buik zitten wat er eerst niet zat. Er zaten een soort "walnootjes". Humm, zou Like dan misschien zwanger zijn van iets wat normaal in een boom groeit?
5 april 2009:
Eindelijk weer thuis. Na een aantal nachtjes logeren bij Boromir, was het tijd om Like weer eens op te halen. Het werd tijd ook! Want wat is het saai in huis, zo zonder onze noorse meid. Sami is een stuk saaier als ze alleen is, luier vooral; er wordt niet gezellig gestoeid, gekletst, gespeeld. Het huis was gewoon niet compleet zo. Maar het was voor een goed doel! We zullen over drie weken merken of het zin heeft gehad dat ze weg is geweest of dat we weer opnieuw een logeerpartijtje moeten regelen. Wij hopen natuurlijk dat ze zwanger blijkt. Wordt vervolgd...
1 april 2009:
Like is gisteren gebracht naar haar dekkater. Het was een hele rit, maar ze heeft het goed doorstaan. Het begon met een beetje jammeren omdat ze uit haar territorium kwam, maar toen we eenmaal ver buiten Almere kwamen, werd ze erg stil. Ze heeft lekker naar buiten gekeken en liet zich aaien door mij. We hadden wat eten en wat water meegenomen, maar daar heeft ze niet aangezeten. Het is natuurlijk ook niet niets, weggaan uit je eigen huis. Wie weet, is ze wel bang dat ze wegmoet omdat ze zoveel "herrie" maakte.
Eenmaal aangekomen werd ze meteen bewonderd door de vrouw des huizes en op een kamer neergezet om wat te wennen. Wij kregen thee te drinken en spraken het één en ander door. Op een gegeven moment mochten we Boromir nog weer even zien en hij ging daarna direct naar boven voor een eerste kennismaking. Spannend!
We waren onze camera vergeten, dus we hebben enkel een foto gemaakt met een mobieltje, maar hij is wel schattig geworden! Wat lief, zo neusje neusje. Nu maar hopen dat het verder ook lekker klikt en ze hun best gaan doen om mooie kittens te maken.
Het is ondertussen wel heel stil geworden in huis. Zeker omdat ze gisteren en eergisteren aan het kletsen en gillen was. (maar de nacht was weer heerlijk om door te slapen, wat dat betreft een bof )
Maar het gemis is natuurlijk voor een heel goed doel en als het goed is maar voor een paar dagen, dus even kiezen op elkaar!
31 maart 2009:
Weer een nacht doorgehaald Like is zondag weer in haar nieuwe periode terecht gekomen. Ze was die dag erg hangerig en begon maandagochtend weer gezellig te kletsen. Mochten we het niet zeker weten dat ze krols is geworden; vannacht heeft ze geprobeerd alle kilometers die haar scheidden van haar dekkater te overbruggen om hem te laten weten dat ze van plan is langs te komen. En geloof me, het zijn nogal wat kilometers om te overbruggen. Dat we nog geen klachten van de buren hebben gekregen, verbaast me zeer. Toen om 7 uur bleek dat ze nog geen reactie had gekregen van haar nieuwe liefde, besloot ze maar te gaan slapen onder onze dekens. Net toen wij op het punt stonden om uit bed te gaan. Zal je altijd zien! Het grote avontuur gaat nu toch echt beginnen. Nog één dagje thuis lekker gillen en dan een lange reis vanavond om haar geliefde te ontmoeten. Ben benieuwd of het een beetje "klikt". Sami vindt het ondertussen maar raar, dat haar huisgenootje er zo vreemd bij gaat liggen. Tenslotte is Sami een "je-weet-wel-poes" en heeft het krols-zijn maar één of twee keer meegemaakt in haar leventje. En nu is Like alweer krols. En ja, Sami kan er niets mee. Gelukkig wordt ze ook niet boos of zo.
21 maart 2009:
Geen Houdini... Like lijkt sinds gisteren weer rustig te zijn, de krolsheid is ver over. De eerste keer krols in 2009 heeft ze goed doorstaan. Het is gebleken dat Like geen Houdini-trekjes vertoonde, deze periode. De ramen zitten allemaal nog gewoon dicht, de deur heeft ze niet van het slot kunnen krijgen, door het afvoerputje is ze ook niet proberen te klimmen en de centrale afzuiging is ook nog intact. Ze was verder wel een heel normale krolse kat hoor, de buren hebben haar goed kunnen horen, vooral 's nachts heeft ze geprobeerd alle katers in de buurt te waarschuwen dat ze hierheen moesten komen, maar ook die hebben geen actie ondernomen om haar te laten ontsnappen. Wij hebben een dakraam op zo'n 5 meter hoogte en ik had al visioenen van een soort "Mission Impossible"; dat een kater op het dak gaat zitten met een touw, dat ze op een wonderbaarlijke manier samen het raam open konden krijgen en dat hij het touw naar beneden gooide om haar naar boven te laten klimmen...! Had niet misstaan in een Disney-achtige film. Maar ook dat is niet gebeurd. Like is gewoon braaf thuis gebleven en nu is het wachten op de volgende periode. En dan maar hopen dat dat niet zo lang op zich laat wachten en dat ze dan terecht kan om gedekt te worden. Sami is ook erg blij dat haar huisgenoot weer een beetje normaal is, ze werd helemaal gek van dat rare beest en haar geklets, gegil en gedraai. Gelukkig werd ze er niet agressief van of zo.
16 maart 2009:
Like heeft eindelijk besloten dat het tijd wordt om weer eens krols te worden. Dit heugelijke nieuws werd door ons natuurlijk met open armen ontvangen. Ze heeft er ook lang genoeg mee gewacht hoor. De laatste krolse periode was vorig voorjaar. Het begon zaterdag (achteraf bezien) al. Ze was wat stiller dan anders en at niet erg goed. Maar het kwam pas echt op gang op zondag. Ze ging wat meer kletsen op zo'n klagerige toon... In de nacht van zondag op maandag hebben we weinig kunnen slapen omdat onze kleine dame besloot dat ze alle katers in de omgeving wakker wilde maken. Vandaag ben ik meteen met haar naar de dierenarts gegaan om haar te laten testen op Fiv en Felv. Gelukkig waren beide testen negatief. Wat ons betreft kan het logeerpartijtje binnenkort beginnen! Ze is nog niet hartstikke krols, ligt nog niet te draaien met haar lijf, ze is alleen nog wat kletserig, klagerig. Ik ben benieuwd wanneer het echt doorzet. En dan maar hopen dat ze uit logeren kan en dat het klikt tussen haar en de dekkater... To be continued... (hopen we)